अभ्यास (४)
आज मैले कुरा गरेको शान्ति र आनन्द तैँले विश्वास गरेको र बुझेको जस्तो होइन। तँ शान्ति र आनन्द भनेको दिनभरि खुसी रहनु, तेरो परिवारमा रोग वा विपत्ति नहुनु, तेरो हृदयमा अलिकति पनि दुःखको अनुभूति नभई सधैँ खुसी रहनु र तेरो जीवन जुन हदसम्म विकास भएको भए पनि आनन्दको अवर्णनीय अनुभूति हुनु हो भनी सोच्थिस्। त्यसमाथि, तेरो तलब बढ्दा र तेरो छोरोले विश्वविद्यालयमा भर्ना पाउँदाको शान्ति र आनन्द त छँदै थियो। यी कुराहरू दिमागमा राखेर, तँ परमेश्वरसित प्रार्थना गर्थिस्, परमेश्वरको अनुग्रह कति महान् छ भनी बुझेर प्रफुल्लित हुन्थिस्, कान-कानसम्म मुख च्यातेर ङिच्च हाँस्थिस्, र परमेश्वरलाई धन्यवाद दिइछोड्थिस्। यस्तो शान्ति र आनन्द पवित्र आत्माको उपस्थिति पाउँदा आउने साँचो शान्ति र आनन्द होइन। यो त देहको सन्तुष्टिबाट प्राप्त हुने शान्ति र आनन्द हो। आज कुन युग हो त्यो तैँले बुझ्नुपर्छ; यो अनुग्रहको युग होइन, र यो अब फेरि तैँले रोटीले आफ्नो पेट भर्न खोज्ने समय होइन। तँ एकदमै प्रफुल्लित होलास्, किनकि तेरो परिवारको निम्ति सबै कुरा राम्रो भइरहेको छ, तर तेरो जीवनले अन्तिम सास फेर्दै छ—र यसरी तेरो आनन्द जति नै ठूलो भए पनि, पवित्र आत्मा तँसँग हुनुहुन्न। पवित्र आत्माको उपस्थिति प्राप्त गर्नु सरल छ: तैँले जे गर्नुपर्छ त्यो ठीकसँग गर्, मानवको कर्तव्य र कार्य राम्रोसँग पूरा गर्, र आफ्ना कमीकमजोरीहरू सुधार गर्न आफैलाई आवश्यक कुराहरूले सुसज्जित पार्। तैँले सत्यता बुझेको वा परमेश्वरको वर्तमान कामलाई बुझेकोले यदि तँलाई सधैँ आफ्नो जीवनको बोझ बोध हुन्छ र तँ खुसी छस् भने त्यो साँच्चै पवित्र आत्माको उपस्थिति प्राप्त गर्नु हो। वा, कसरी सामना गर्ने भनी नजानेको समस्या सामना गर्नुपर्दा, वा सङ्गति गरिएको सत्यता नबुझ्दा, यदि तँ कहिलेकाहीँ चिन्ताले ग्रस्त हुन्छस् भने त्यसले पवित्र आत्मा तेरो साथमा हुनुहुन्छ भन्ने प्रमाण दिन्छ। यी जीवन अनुभवका सामान्य स्थितिहरू हुन्। तैँले आफूमा पवित्र आत्माको उपस्थिति हुनु र नहुनुबीचको भिन्नता बुझ्नुपर्छ, र यसबारेको तेरो दृष्टिकोणमा तँ अत्यधिक सरल हुनु हुँदैन।
योभन्दा पहिले, पवित्र आत्माको उपस्थिति हुनु र पवित्र आत्माको काम हुनु फरकफरक कुरा हो भनेर भनिन्थ्यो। पवित्र आत्माको उपस्थिति हुनुको सामान्य स्थिति सामान्य विचारहरू, सामान्य तर्कशक्ति र सामान्य मानवतामा प्रकट हुन्छ। व्यक्तिको चरित्र पहिले जस्तो थियो त्यस्तै रहनेछ, तर तिनीहरूभित्र शान्ति हुनेछ, र बाहिरी रूपमा तिनीहरूमा सन्तको शिष्टता हुनेछ। पवित्र आत्मा तिनीहरूसँग हुनुहुँदा तिनीहरू यस्तै हुनेछन्। जब कसैसँग पवित्र आत्माको उपस्थिति हुन्छ, तिनीहरूको सोचविचार सामान्य हुन्छ। जब तिनीहरू भोकाउँछन् तब खान चाहन्छन्, जब तिनीहरू तिर्खाउँछन् तब पानी पिउन चाहन्छन्। … सामान्य मानवताका यस्ता प्रकटीकरणहरू पवित्र आत्माका अन्तर्दृष्टि होइनन्; ती त पवित्र आत्माको उपस्थितिमा हुने मानिसहरूका सामान्य सोचाइ र सामान्य स्थिति हुन्। कतिपय मानिसहरूले गलत रूपमा के विश्वास गर्छन् भने, जोसँग पवित्र आत्माको उपस्थिति हुन्छ तिनीहरू भोकाउँदैनन्, तिनीहरू थाक्दैनन्, र तिनीहरूले आफ्नो परिवारको बारेमा सोच्दैनन्, तिनीहरूले आफैलाई देहबाट लगभग पूर्ण रूपले अलग गरेका हुन्छन्। वास्तवमा, मानिसहरूसँग पवित्र आत्मा जति धेरै रहनुहुन्छ, तिनीहरू त्यति नै सामान्य हुन्छन्। तिनीहरू परमेश्वरको लागि दुःख भोग्न र कामकुराहरू त्याग्न, आफैलाई परमेश्वरको निम्ति अर्पण गर्न, र परमेश्वरप्रति बफादार हुन जान्दछन्; त्यसबाहेक, तिनीहरूले खाने र लाउनेबारेमा पनि विचार गर्छन्। अर्को शब्दमा भन्दा, मानिसहरूमा हुनुपर्ने र हुने सामान्य मानवतालाई तिनीहरूले अलिकति पनि गुमाएका हुँदैनन्, बरु तिनीहरूमा खास तर्कशक्ति हुन्छ। कहिलेकहीँ तिनीहरूले परमेश्वरका वचनहरू पढ्छन् र परमेश्वरको कामको बारेमा चिन्तन गर्छन्; तिनीहरूको हृदयमा विश्वास हुन्छ र तिनीहरू सत्यको पछि लाग्न इच्छुक हुन्छन्। अवश्य नै, पवित्र आत्माको काम यही जगमा आधारित हुन्छ। यदि मानिसहरूमा सामान्य सोचविचार छैन भने, तिनीहरूमा कुनै तर्कशक्ति हुँदैन—यो सामान्य स्थिति होइन। जब मानिसहरूमा सामान्य सोचविचार हुन्छ र पवित्र आत्मा तिनीहरूसँग हुनुहुन्छ, तब तिनीहरूमा अवश्य नै सामान्य मानिसको तर्कशक्ति हुन्छ, र त्यसैले तिनीहरूसँग सामान्य स्थिति हुन्छ। परमेश्वरको कामको अनुभव गर्दा, पवित्र आत्माको काम कहिलेकहीँ मात्र प्राप्त हुन्छ, जबकि पवित्र आत्माको उपस्थिति प्रायः निरन्तर रहिरहन्छ। जबसम्म मानिसहरूको तर्कशक्ति र सोचविचार सामान्य हुन्छन्, र जबसम्म तिनीहरूको स्थिति सामान्य हुन्छ, तबसम्म पवित्र आत्मा अवश्य नै तिनीहरूको साथमा रहनुहुन्छ। जब मानिसहरूका तर्कशक्ति र सोचविचार सामान्य हुँदैनन्, तब तिनीहरूको मानवता सामान्य हुँदैन। यदि यस क्षणमा, तँमा पवित्र आत्माको काम छ भने, पवित्र आत्मा पनि निश्चय नै तँसँग हुनुहुनेछ। तर यदि पवित्र आत्मा तँसँग हुनुहुन्छ भने, यसले पवित्र आत्माले तँभित्र अवश्य नै काम गरिरहनुभएको छ भन्ने जनाउँदैन, किनकि पवित्र आत्माले विशेष समयहरूमा काम गर्नुहुन्छ। पवित्र आत्माको उपस्थिति हुनुले मानिसको सामान्य अस्तित्वलाई मात्रै कायम राख्न सक्छ, तर पवित्र आत्माले निश्चित समयहरूमा मात्र काम गर्नुहुन्छ। उदाहरणका लागि, यदि तँ एक अगुवा वा सेवक होस् भने, जब तँ मण्डलीको लागि मलजल गर्छस् वा भरणपोषण गर्छस्, तब पवित्र आत्माले तँलाई केही निश्चित वचनहरूको प्रकाश दिनुहुनेछ जुन अरूको लागि शिक्षाप्रद र तेरा दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूका केही व्यावहारिक समस्याहरू समाधान गर्न सक्ने हुन्छ—त्यस्तो समयमा पवित्र आत्माले काम गरिरहनुभएको हुन्छ। कहिलेकहीँ, जब तैँले परमेश्वरका वचनहरू खाइरहेको र पिइरहेको हुन्छस्, त्यस बेला पवित्र आत्माले तँलाई निश्चित वचनहरूको प्रकाश दिनुहुन्छ जुन तेरा आफ्नै अनुभवहरूसित सान्दर्भिक हुन्छन्, र त्यसले तँलाई तेरो आफ्नै स्थितिको बारेमा अझ ठूलो ज्ञान दिन्छ; यो पनि पवित्र आत्माको काम हो। कहिलेकहीँ, जब म बोल्छु, तिमीहरू सुन्छौ र मेरा वचनहरूको आधारमा आफ्नो स्थितिलाई मापन गर्न सक्षम हुन्छौ, र कहिलेकहीँ तिमीहरू प्रभावित वा उत्प्रेरित हुन्छौ; यी सबै पवित्र आत्माका काम हुन्। कतिपय मानिसहरू पवित्र आत्माले तिनीहरूमा सधैँ काम गरिरहनुभएको छ भनी भन्छन्। यो असम्भव छ। यदि तिनीहरूले पवित्र आत्मा सधैँ उनीहरूको साथमा हुनुहुन्छ भनी भन्थे भने त्यो यथार्थपरक हुनेथ्यो। यदि तिनीहरूले आफ्ना सोचविचार र चेतना सधैँ सामान्य छन् भनी भन्थे भने त्यो पनि यथार्थपरक हुनेथ्यो र त्यसले पवित्र आत्मा तिनीहरूसँग हुनुहुन्छ भनी देखाउनेथ्यो। यदि तिनीहरूले पवित्र आत्माले तिनीहरूमा सधैँ काम गरिरहनुभएको छ, हरपल तिनीहरूले परमेश्वरको अन्तर्दृष्टि र पवित्र आत्माको छुवाइ प्राप्त गर्छन् र हरसमय तिनीहरूले नयाँ ज्ञान हासिल गर्छन् भनी भन्छन् भने, त्यो कुनै पनि हालतमा सामान्य कुरा होइन! यो पूर्ण रूपमा अलौकिक हो! त्यस्ता मानिसहरू दुष्टात्मा हुन् भन्नेमा कुनै शङ्का छैन! परमेश्वरका आत्मा देहमा आउनुहुँदासमेत, कहिलेकहीँ उहाँले खानु र विश्राम गर्नुपर्छ भने, मानिसको बारेमा त झन् के कुरा गर्ने र! दुष्ट आत्माहरूद्वारा ग्रस्त मानिसहरूमा देहको कुनै कमजोरी नभएको जस्तो देखिन्छ। तिनीहरूले सबै थोक छोड्न र त्याग्न सक्छन्, तिनीहरू भावनाबाट मुक्त हुन्छन्, यातना सहन सक्ने र अलिकति पनि थकान महसुस नगर्ने हुन्छन्, मानौं तिनीहरूले देहलाई पार गरिसकेका छन्। के यो अत्यन्त अलौकिक कुरा होइन र? दुष्टात्माहरूको काम अलौकिक हुन्छ—कुनै पनि मानिसले त्यस्तो कुरा हासिल गर्न सक्दैन! समझको कमी हुनेहरू त्यस्ता मानिसहरूलाई देख्दा ईर्ष्यालु हुन्छन्: परमेश्वरमाथिको आफ्नो विश्वासमा तिनीहरूसित जोस छ, ठूलो विश्वास छ, र कमजोरीको सानोभन्दा सानो सङ्केतसमेत कहिल्यै देखाउँदैनन् भनी तिनीहरू भन्छन्! वास्तवमा, यी सबै दुष्टात्माको कामका प्रकटीकरणहरू हुन्। किनकि, सामान्य मानिसहरूसित अपरिहार्य रूपमा नै मानवीय कमजोरीहरू हुन्छन्; जोसँग पवित्र आत्माको उपस्थिति हुन्छ तिनीहरूमा हुने सामान्य अवस्था यही हो।
आफ्नो गवाहीमा दृढ भएर खडा हुनु भनेको के हो? केही व्यक्तिहरूले अहिलेजस्तै गरी पछ्याइरहन्छौँ र आफूहरू जीवन प्राप्त गर्न सक्षम छौँ कि छैनौँ भन्ने वास्ता गर्दैनौँ भनी भन्छन्; तिनीहरूले जीवनको खोजी गर्दैनन्, तर तिनीहरू पछि पनि हट्दैनन्। तिनीहरूले कामको यो चरण परमेश्वरले नै गर्नुहुन्छ भन्ने कुरालाई मात्र स्वीकार गर्छन्। के यो तिनीहरू आफ्नो गवाहीमा असफल हुनु होइन र? त्यस्ता मानिसहरूले आफूलाई विजय गरिएको गवाही पनि दिँदैनन्। विजय गरिएका मानिसहरूले अरू सबै कुराहरूको बाबजुत पनि पछ्याउँछन् र जीवनको खोजी गर्न सक्छन्। तिनीहरूले व्यावहारिक परमेश्वरमा विश्वास मात्र गर्दैनन्, परमेश्वरका सबै प्रबन्धहरू पछ्याउन पनि जान्दछन्। गवाही दिनेहरू त्यस्तै व्यक्तिहरू हुन्। गवाही नदिनेहरू कहिल्यै पनि जीवनको पछि लागेका हुँदैनन् र अझै पनि लडखडाउँदै पछ्याइरहेका हुन्छन्। तैँले पछ्याउँछस् होला, तर त्यसको अर्थ तँलाई विजय गरिएको छ भन्ने हुँदैन, किनकि तँलाई परमेश्वरको आजको कामको कुनै ज्ञान छैन। विजय गरिनको लागि केही सर्तहरू पूरा गर्नुपर्छ। पछ्याउनेहरू सबैलाई विजय गरिएको हुँदैन, किनकि आजका परमेश्वरलाई किन पछ्याउनुपर्छ भन्नेबारेमा तैँले आफ्नो हृदयमा केही पनि बुझ्दैनस्, न त तँलाई आजको दिनसम्म तँ कसरी आइपुगिस्, कसले तँलाई आजको दिनसम्म सहयोग गर्यो सो कुरा नै जान्दछस्। केही व्यक्तिहरूको परमेश्वरमाथिको विश्वासको अभ्यास सधैँ अन्धाधुन्ध र दोधारे किसिमको हुन्छ; त्यसैले पछ्याउँदैमा तँसित गवाही छ भन्ने हुँदैन। साँचो गवाही भनेको के हो? यहाँ कुरा गरिएको गवाहीका दुई भाग छन्: एउटा आफूलाई विजय गरिएको गवाही हो, र अर्कोचाहिँ सिद्ध पारिएको गवाही हो (जुन स्वाभाविक रूपमा भविष्यका ठूला परीक्षा र सङ्कष्टपछि हुनेछ)। अर्को शब्दमा, यदि तँ सङ्कष्ट र परीक्षाहरूमा दृढ भएर खडा हुन सकिस् भने, तैँले गवाहीको दोस्रो चरण धारण गरेको हुनेछस्। आजको लागि महत्त्वपूर्ण भनेको गवाहीको पहिलो चरण अर्थात् हरेक सजाय र न्यायको परीक्षामा दृढ भई खडा हुन सक्षम हुनु हो। विजय गरिनुको गवाही यही हो। किनकि विजयको समय अहिले नै हो। (पृथ्वीमा परमेश्वरले काम गर्नुहुने समय अहिले नै हो भन्ने कुरालाई तैँले याद गर्नुपर्छ; पृथ्वीमा देहधारी परमेश्वरको मुख्य काम भनेको मानिसहरूको यो समूहलाई जित्नु हो जसले न्याय र सजाय हुँदै उहाँलाई पछ्याउँछ।) तैँले गवाही दिन सक्छस् कि सक्दैनस् भन्ने कुरा तैँले अन्त्यसम्म पछ्याउन सक्छस् कि सक्दैनस् भन्ने कुरामा मात्र निर्भर नभएर, त्योभन्दा अझ महत्त्वपूर्ण रूपमा, तैँले परमेश्वरको कामको प्रत्येक चरण अनुभव गर्ने क्रममा, तैँले परमेश्वरको सजाय र न्यायलाई साँचो रूपमा बुझ्न सक्छस् कि सक्दैनस्, र तैँले यो सारा कामलाई साँचो रूपमा बुझ्छस् कि बुझ्दैनस् भन्ने कुरामा निर्भर हुन्छ। तँ अन्त्यसम्म पछ्याएर मात्र उम्कन सक्दैनस्। तँ प्रत्येक सजाय र न्यायको अवधिमा स्वेच्छाले समर्पित हुन सक्नुपर्छ, तैँले अनुभव गर्ने कामको प्रत्येक चरणलाई साँच्चै राम्ररी बुझ्न सक्नुपर्छ, अनि परमेश्वरको स्वभावको ज्ञान प्राप्त गर्न र आज्ञापालन गर्न सक्नुपर्छ। विजय गरिनुको अन्तिम गवाही यही हो, जुन गवाही तैँले दिनुपर्छ। विजय गरिनुको गवाहीले मुख्य रूपमा परमेश्वरको देहधारणसम्बन्धी तेरो ज्ञानलाई जनाउँछ। अत्यन्तै महत्त्वपूर्ण रूपमा, गवाहीको यो चरण परमेश्वरको देहधारणको निम्ति हो। तैँले संसारका मानिसहरू वा शक्ति प्रयोग गर्ने व्यक्तिहरूका अगाडि के गर्छस् वा के भन्छस् भन्ने कुराको महत्त्व हुँदैन; तैँले परमेश्वरका मुखबाट निस्केका सबै वचनहरू र उहाँका सबै कामहरूलाई पालन गर्न सक्छस् कि सक्दैनस् भन्नेचाहिँ सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण कुरा हो। त्यसकारण, गवाहीको यो चरण शैतान र परमेश्वरका सबै शत्रुहरूप्रति लक्षित छ—परमेश्वर दोस्रोपटक देह बन्नुहुनेछ र अझ महान् काम गर्न आउनुहुनेछ भनी विश्वास नगर्ने, र अझ भन्ने हो भने, परमेश्वर देहमा फर्केर आउनुभएको तथ्यलाई विश्वास नगर्ने दुष्टात्मा र शत्रुहरूप्रति लक्षित छ। अर्को शब्दमा भन्दा, यो सम्पूर्ण ख्रीष्टविरोधीहरूप्रति लक्षित छ—परमेश्वरको देहधारणमा विश्वास नगर्ने सबै शत्रुहरूप्रति लक्षित छ।
परमेश्वरको बारेमा सोच्नु र परमेश्वरको तिर्सना गर्नुले तँ परमेश्वरद्वारा जितिएको छस् भन्ने प्रमाणित गर्दैन; यो तैँले उहाँ देह बन्नुभएका वचन हुनुहुन्छ भनी विश्वास गर्छस् कि गर्दैनस्, वचन देहधारी हुनुभएको छ भनी विश्वास गर्छस् कि गर्दैनस्, र परमेश्वरका आत्मा वचन बन्नुभएको छ भन्ने कुरामा विश्वास गर्छस् कि गर्दैनस्, र वचन देहमा देखा पर्नुभएको छ भनी विश्वास गर्छस् कि गर्दैनस् भन्ने कुरामा निर्भर हुन्छ। मुख्य गवाही यही हो। तैँले कसरी पछ्याउँछस् त्यो महत्त्वपूर्ण छैन, न त तैँले आफैलाई कसरी समर्पित गर्छस् भन्ने नै महत्त्वपूर्ण हुन्छ; महत्त्वपूर्ण कुरा भनेको यस सामान्य मानवताबाट तैँले वचन देह बन्नुभएको छ र सत्यका आत्मा देहमा प्रकट हुनुभएको छ—सत्य, बाटो र जीवन सबै देहमा आएका छन्, परमेश्वरका आत्मा साँच्चै पृथ्वीमा आउनुभएको छ र आत्मा देहमा आउनुभएको छ भन्ने कुरालाई पत्ता लगाउन सक्छस् कि सक्दैनस् भन्ने हो। बाहिरबाट हेर्दा, यो पवित्र आत्माद्वारा हुने गर्भधारणभन्दा फरक देखिने भए पनि, यस काममा तैँले आत्मा पहिले नै देह बन्नुभएको छ, अझ भन्ने हो भने, वचन देहधारी बन्नुभएको छ र वचन देहमा देखा पर्नुभएको छ भन्ने कुरालाई स्पष्ट रूपमा देख्न सक्छस्। तैँले यी वचनहरूको सही अर्थ बुझ्न सक्छस्: “प्रारम्भमा वचन हुनुहुन्थ्यो, र वचन परमेश्वरसँग हुनुहुन्थ्यो, र वचन नै परमेश्वर हुनुहुन्थ्यो।” यसबाहेक, तैँले आजको वचन परमेश्वर हुनुहुन्छ भन्ने बुझ्नुपर्छ, र वचन देहधारी बन्नुहुन्छ भन्ने कुरालाई देख्नुपर्छ। तैँले दिन सक्ने सर्वोत्तम गवाही यही हो। परमेश्वर देहधारी बन्नुभएको छ भन्नेबारेमा तँसँग सही ज्ञान छ भन्ने यसैले प्रमाणित गर्दछ—तैँले उहाँलाई चिन्न सक्ने मात्र नभई, आज तँ हिँडिरहेको बाटो जीवनको बाटो हो र सत्यको बाटो हो भनेर पनि जान्दछस्। येशूले गर्नुभएको कामको चरणले “वचन परमेश्वरसँग हुनुहुन्थ्यो” भन्ने सार मात्र पूरा गर्यो: परमेश्वरको सत्यता परमेश्वरसँग थियो, र परमेश्वरका आत्मा देहसँग हुनुहुन्थ्यो र देहबाट अलग गर्न नसकिने हुनुहुन्थ्यो। अर्थात्, देहधारी परमेश्वरको देह परमेश्वरका आत्माको साथमा हुनुहुन्थ्यो, र यो कुरा देहधारी येशू नै परमेश्वरको पहिलो देहधारण हुनुहुन्थ्यो भन्ने कुराको अझ ठूलो प्रमाण हो। कामको यो चरणले “वचन देह बन्नुहुन्छ” भन्ने वाक्यांशको भित्री अर्थ सटीक रूपमा पूरा गर्छ, “वचन परमेश्वरसँग हुनुहुन्थ्यो, र वचन नै परमेश्वर हुनुहुन्थ्यो” भन्ने वाक्यांशमा अझ गहिरो अर्थ थप्छ र तँलाई “प्रारम्भमा वचन हुनुहुन्थ्यो” भन्ने वचनमा ठोस रूपमा विश्वास गर्ने तुल्याउँछ। भन्नुको अर्थ के हो भने, सृष्टिको समयमा परमेश्वरसँग वचनहरू थिए, उहाँका वचनहरू उहाँसँगै थिए र उहाँबाट अलग हुन सक्दैनथे, अनि अन्तिम युगमा, उहाँले आफ्ना वचनहरूको शक्ति र अख्तियारलाई अझ स्पष्ट पार्नुहुन्छ र मानिसलाई उहाँका सबै मार्गहरू हेर्न—उहाँका सबै वचनहरू सुन्न लगाउनुहुन्छ। अन्तिम युगको काम यस्तै हो। तैँले यी कुराहरू सम्पूर्ण रूपमा बुझ्नुपर्छ। यो देहलाई जान्नुको सवाल होइन, बरु तैँले देह र वचनलाई कसरी बुझ्छस् भन्ने कुरा हो। यो तैँले धारण गर्नुपर्ने र सबैले जान्नुपर्ने गवाही हो। यो दोस्रो देहधारणको काम हो—र यो परमेश्वर देह बन्नुहुने अन्तिमपटक हो—यसकारण यसले देहधारणको महत्त्वलाई पूर्ण रूपमा पूरा गर्छ, र देहमा परमेश्वरका सम्पूर्ण कामहरूलाई अघि बढाउँछ र प्रस्तुत गर्छ, र परमेश्वर देहमा हुनुहुने युगलाई समाप्त गर्छ। यसैले, तैँले देहधारणको अर्थ जान्नुपर्छ। तँ कति धेरै दगुरी हिँड्छस्, वा तैँले अरू बाहिरी कुराहरू कति राम्ररी गर्छस् भन्ने कुराले फरक पार्दैन; तर तँ देहधारी परमेश्वरको सामु साँच्चै समर्पित हुन सक्छस् कि सक्दैनस्, तेरो सम्पूर्ण अस्तित्व परमेश्वरमा अर्पण गर्न सक्छस् कि सक्दैनस्, र उहाँको मुखबाट निस्कने सबै वचनहरू पालन गर्न सक्छस् कि सक्दैनस् भन्ने कुरा महत्त्वपूर्ण हुन्छ। तैँले गर्नुपर्ने कुरा यही हो, र तैँले पालन गर्नुपर्ने कुरा पनि यही हो।
गवाहीको अन्तिम चरण भनेको तँ सिद्ध पारिन योग्यको छस् कि छैनस् भन्ने कुराको गवाही हो—भन्नुको अर्थ, देहधारी परमेश्वरको मुखबाट बोलिएका सबै वचनहरू बुझिसकेपछि तँमा परमेश्वरको बारेमा ज्ञान हुन्छ र तँ उहाँको बारेमा निश्चित हुन्छस्, र तँ परमेश्वरको मुखबाट निस्केका सबै वचनअनुसार जिउँछस्, र परमेश्वरले तँलाई दिनुभएका सर्तहरू अर्थात् पत्रुसको शैली र अय्यूबको विश्वास हासिल गर्छस्, यहाँसम्म कि तँ मृत्युसम्मै आज्ञा पालन गर्न सक्छस्, आफूलाई पूर्ण रूपमा उहाँमा समर्पित गर्न सक्छस्, र अन्त्यमा मापदण्डअनुरूपको व्यक्तिको स्वरूप प्राप्त गर्छस्, अर्थात् परमेश्वरको न्याय र सजाय अनुभव गरेपछि जितिएको र सिद्ध पारिएको व्यक्तिको स्वरूप प्राप्त गर्छस्। अन्तिम गवाही यही हो—अन्ततः सिद्ध पारिने व्यक्तिले दिनुपर्ने गवाही यही हो। तैँले दिनुपर्ने गवाहीका दुई चरण यी नै हुन्, ती अन्तरसम्बन्धित र अपरिहार्य छन्। तर तैँले जान्नैपर्ने एउटा कुरा छः आज मैले तँबाट चाहेको गवाही संसारका मानिसहरूप्रति लक्षित छैन, न त कुनै एकल व्यक्तिप्रति नै लक्षित छ, बरु मैले तँलाई गर्नू भनी भनेको कुराप्रति लक्षित छ। तैँले मलाई सन्तुष्ट पार्न सक्छस् कि सक्दैनस्, साथै मैले तिमीहरू प्रत्येकलाई दिएको मापदण्डको स्तर तैँले पूर्ण रूपमा हासिल गर्न सक्छस् कि सक्दैनस् भन्ने कुराद्वारा यसको मापन गरिन्छ। तैँले बुझ्नुपर्ने कुरा यही हो।
