म सानो छँदा, खुट्टामा निकै पीडा हुने भएकोले हिँड्न सक्दिनथेँ, त्यसकारण मेरी आमाले मलाई प्रभुसामु ल्याउनुभयो। अचम्‍मको कुरो, एक महिनापछि मेरो खुट्टा अचम्‍म तरिकाले निको भयो। प्रभुको प्रेमको गुन तिर्न, मैले १९९८ मा स्कूल छोडेँ र उत्साहको साथ प्रभुको काममा आफूलाई अर्पेँ। त्यसको चाँडैपछि, मण्डलीले मलाई तालिमको लागि महत्त्वपूर्ण व्यक्तिको रूपमा चिन्यो र एल्डर कुवले मलाई आफूले प्रचार गर्ने विभिन्‍न मण्डलीहरूमा लगेर जान्थे। पाष्टर र एल्डरहरूले प्रायजसो प्रभुको दिन आउनै लागेको छ, र हामी तेल तयारी राखेर प्रभुको प्रतीक्षा गर्ने बुद्धिमती कन्याजस्तै हुनुपर्छ भनेर भन्‍ने गर्थे। तिनीहरूले यसो पनि भन्थे, “बाइबलले भन्छ, ‘हेर, उहाँ बादलहरूसहित आउनुहुन्छ; अनि हरेक आँखाले उहाँलाई देख्‍नेछन्, र तिनीहरूले पनि जुनले उहाँलाई घोचे: अनि उहाँको कारण पृथ्वीका सबै जातिले विलाप गर्नेछन्’ (प्रकाश १:७)। आखिरी दिनहरूमा, प्रभु बादलको सवारीमा फेरि ठूलो महिमाको साथ आउनुहुनेछ र हामीलाई आफूसँग आकाशमा उठाई लैजानुहुनेछ। हामी स्वर्गको राज्यमा प्रवेश गर्नेछौँ र अनन्त आशिष प्राप्त गर्नेछौँ। अविश्‍वासीहरू विपत्तिमा परेर रुनेछन् र दाह्रा किट्नेछन्।” एल्डर र पाष्टरहरूका जीवन्त प्रवचन सुन्दा, म तुरुन्तै प्रभु बादलको सवारीमा पृथ्वीमा ओर्लनुहुँदा हामी सबै उहाँको वरिपरि भेला भएको महिमित दृश्य कल्‍पना गर्थेँ। यस्तो उत्तेजक दृश्यबारे सोच्दा म कति उत्साहित हुन्थेँ कल्‍पना गर्न सक्‍नुहुन्छ।

त्यसपछि सन् १९९९ को प्रारम्‍भतिर एक दिन, एल्डर कुव र एल्‍डर वाङले कर्मचारी बैठक बोलाए र भने: “‘पूर्वीय ज्योति’ नामक नयाँ मण्डली देखा परेको छ र यसले प्रभु देहधारी भएर फर्कनुसक्नुभएको छ, वचनहरू व्यक्त गरिरहनुभएको छ र परमेश्‍वरको घरबाट सुरु गर्दै न्यायको काम गरिरहनुभएको छ भनेर दाबी गर्छ। तर यो कसरी हुन सक्छ? परमेश्‍वर बादलको सवारीमा ओर्लनुहुनेछ भनेर धर्मशास्‍त्रले स्पष्टसित बताउँछ, तैपनि तिनीहरू प्रभु देहधारी भएर फर्कनुभएको छ भन्छन्। यो बाइबलअनुरूप छैन, त्यसकारण तपाईंहरूले तिनीहरूका प्रवचन सुन्‍नु वा तिनीहरूका पुस्तकहरू पढ्नु हुँदैन, तिनीहरूलाई स्वागत गर्नु त परै जाओस्। तिनीहरूको स्वागत गर्नेहरूलाई मण्डलीबाट बहिष्कार गरिनेछ!”

तिनीहरूले यसो भन्दा, मैले सोचेँ: “एल्डरहरूले विश्‍वास गरेको वर्षौँ भयो र तिनीहरू बाइबलमा पोख्त छन्, त्यसकारण तिनीहरूको कुरा पक्‍कै पनि सही हुनुपर्छ। यति मात्र होइन, प्रभु बादलमा ओर्लनुहुनेछ भनेर धर्मशास्‍त्रले स्पष्टसित बताउँछ, त्यसैले कसरी उहाँ देहधारी हुन सक्‍नुहुन्छ र? मेरो कद अझै पनि सानो छ, त्यसकारण म पूर्वीय ज्योतिका मानिसहरूको सम्पर्कमा आउनु हुँदैन, नत्र म बहकाउमा पर्नेछु।” तर त्यसको केही समयपछि नै, मेरा धेरै सहकर्मी र सँगी विश्‍वासीहरू पूर्वीय ज्योतिमा लागे। एल्‍डर वाङले हामीले यी सहकर्मी र विश्‍वासीहरूसँग सम्‍बन्ध तोड्नुपर्छ भनेर जोड दिए, र हामीलाई सबै मण्डलीमा गएर कोही पनि पूर्वीय ज्योतिमा लाग्‍नु हुँदैन भनेर खबर गर्न लगाए। त्यसपछि, म भेला हुने सबै ठाउँमा गएर मण्डलीमा प्रतिबन्ध लगाउनू भनी भनेँ। मैले यसरी बारम्‍बार जोड दिएँ: “प्रभु आउनुहुँदा, बादलमा आउनुहुन्छ, देहधारी भएर होइन। प्रभु देहधारी हुनुभएको छ भन्‍ने हल्‍ला झूटो हो।” यो सुनेर, सबै विश्‍वासीहरूले आफ्‍नो शिर हल्‍लाए र अरू कोही सुसमाचार सुनाउनु आए भने, तिनीहरूलाई खेद्छौँ भनेर भने। ब्रदर-सिस्टरहरूलाई पूर्वीय ज्योतिको प्रचार सुन्‍न नदिन, म मण्डलीहरूमा प्रतिबन्ध लगाउँदै हतार-हतार यताउता गएँ। तर मेरो सक्दो प्रयासको बाबजुद, धेरै सहकर्मी र विश्‍वासीहरू निरन्तर पूर्वीय ज्योतिमा लागिरहेका थिए।

एक दिन, म एक सहकर्मीको घरमा हुँदा, तिनले मलाई सहकर्मी ली र अरूले पूर्वीय ज्योतिबारे अनुसन्धान गरिरहेका छन् भनेर बताए। केही अरू सहकर्मी र म तिनीहरूलाई रोक्‍न हतार-पतार गयौँ। मैले तिनीहरूलाई भनेँ: “धर्मशास्‍त्रले भन्छ, प्रभु बादलको सवारीमा ओर्लनुहुन्छ र सबैले उहाँको ओर्लाइ देख्‍नेछन्। त्यसकारण हामीले प्रभु देहधारी हुनुभएको छ भन्‍ने पूर्वीय ज्योतिका यी मानिसहरूको कुरा विश्‍वास गर्नु हुँदैन।” तर मेरो कुरा भूँइमा खस्‍न नपाउँदै तिनीहरूमध्ये एक जनाले यसो भने: “तिनीहरूले प्रचार गर्ने कुरा निकै ज्ञानवर्धक र बाइबलअनुरूप छ! त्यसकारण हामीले किन सुन्‍नु हुँदैन र? परमेश्‍वरको कामको पूर्णतालाई कसले बुझ्‍न सक्छ र? मलाई लाग्छ, हामीले अनुसन्धान जारी राख्‍नुपर्छ।” यो सुनेर मलाई चिन्ता लाग्यो र मैले तिनीहरूलाई अझ मनाइ गर्न लागेकी थिएँ, तर अचानक, मेरो घाँटी खसखसायो र मलाई खोकी लागेको लागेकै गऱ्यो। मेरो अनुहार रातो भयो र आँखाबाट आँसु झरिरहेको थियो—मैले एक शब्‍द पनि निकाल्‍न सकिनँ। सबै जनाले छक्‍क परेर हेरिरहे। सहकर्मीहरूले हतार-हतार मलाई एक गिलास पानी दिए, तर पानी पिएपछि पनि खोकी लागिरह्यो। म त पानीबिनाको माछा छटपटिएको भन्दा पनि बढी अत्तालिएँ र मेरो खोकी निको पारिदिनुस् भन्दै प्रभुलाई प्रार्थना गरिरहेँ। मेरो स्थिति देखेर, अर्का सहकर्मीले मेरो ठाउँमा बोलिदिए, तर केही कुरा भनेपछि, तिनीहरूले हतार-हतार भेला समाप्त गरे। यो निकै अनौठो दृश्य थियो। भेलापछि, मैले यस्तो नसोची सकिनँ: “मैले त प्रभुको मार्ग र बगालको रक्षा गरिरहेकी थिएँ, र पनि किन सबैभन्दा महत्त्वपूर्ण क्षणमा मलाई खोकी लागेको लागेकै गऱ्यो? प्रभुले किन मेरो प्रार्थना सुन्‍नुभएन? के मैले भनेको कुरा उहाँको इच्‍छाअनुरूप थिएन?” त्यसको चाँडैपछि म बिरामी परेँ। मलाई टाउको दुख्थ्यो, रिँगटा लाग्थ्यो र पेट दुख्थ्यो। कमजोर भएर ओछ्यानमा पल्टिएर मैले प्रभुलाई बारम्‍बार पुकारेँ। तर मैले उहाँलाई जसरी बिन्ती गरे पनि, मेरो अवस्थामा सुधार आएन। मैले यस्तो नसोची सक्दै सकिनँ। “के म प्रभुमा पर्याप्त गरी समर्पित भएकी छैनँ? मैले हाम्रो बगालको रक्षा गर्न सक्दो गरेकी छु, र पनि किन म बिरामी परेँ?” उत्तर खोज्‍न मैले दिमाग खियाएँ, तर उत्तर भेट्टाउन सकिनँ। सन् १९९९ को शरद याममा, एल्‍डर वाङ मण्डलीमा प्रतिबन्ध लगाएर घर फर्किँदा दुर्घटनामा परे। तिनी दुर्घटनामा बेहोस भए र तिनको टाउकोमा गम्‍भीर चोट लाग्यो, धेरै दिनसम्‍म नाजुक अवस्थाबाट गुज्रेपछि मात्र तिनको अवस्था स्थिर भयो। यो सुनेर म स्तब्ध भएँ: एल्‍डर वाङले दुःख-सुख भोग्दै वर्षौँदेखि प्रभुको निम्ति काम गरेका थिए, अनि बगाल र विश्‍वासीहरूलाई पूर्वीय ज्योति स्विकार्नबाट जोगाउन चर्को कठिनाइहरू भोगेका थिए। तिनलाई किन यस्तो भयो? तर त्यो बेला मलाई पूर्वीय ज्योतिविरुद्ध काम गर्नु गलत हो भनेर थाहा भएन। केही महिनापछि एक दिन दिउँसो, अझै धेरै विश्‍वासीहरूले पूर्वीय ज्योतिबारे अनुसन्धान गरिरहेका छन् भन्‍ने मैले सुनेँ, त्यसकारण अरू केही सिस्टर र म हतार-हतार साइकल चढेर गयौँ र तिनीहरूलाई धम्की र बाधा दिन धेरै अफवाह र भ्रमहरू बतायौँ। यो कुराले ती सबै ब्रदर-सिस्टरहरू तर्सिए र अबदेखि पूर्वीय ज्योतिका प्रवचनहरू सुन्दैनौँ भनेर भने। यो कुरा सुनेपछि मात्रै मलाई बल्‍ल अलिक ढुक्‍क भयो। तर त्यसपछि, म घर फर्कँदा ओरालो बाटोमा आइपुगेपछि, साइकलको सन्तुलन गुमाएँ, आँखामा अँध्यारो छायो र साइकल ठोक्‍कियो र दुई गज पर उछिट्टिएर पछारिएँ। तुरुन्तै मलाई रिँगटा लाग्यो र मेरो पूरै शरीर दुख्यो। पछारिँदा काँधको हड्डी भाँचिएछ। अचानक दुर्घटनामा पर्दा म चकित र अक्क न बक्क भएँ: के प्रभुले हामीलाई शान्ति र आनन्द दिनुहुन्‍न र? मैले प्रभुको मार्ग रक्षा गर्दै गर्दा किन मलाई यी दुर्घटनाहरू भइरहेका छन्? के मैले विरोध गरिरहेको यो पूर्वीय ज्योति साँच्‍चै नै प्रभुको फिर्ती हुन सक्छ? तर बाइबलले स्पष्टरूपमा नै प्रभु बादलमा ओर्लनुहुन्छ भनेर बताउँछ, त्यसकारण पूर्वीय ज्योति साँचो मार्ग हुन सक्दैन! के म प्रभुप्रति पर्याप्त गरी समर्पित नभएकी कारण उहाँले मेरो जाँच गरिरहनुभएको थियो? कि मैले उहाँलाई कुनै तरिकाले चिढ्याएकी थिएँ? म साँच्‍चै अलमल्ल थिएँ र मैले प्रभुको इच्‍छा बुझ्‍न सकिनँ।

त्यसपछि, मलाई झन्-झन् अन्धकार र रित्तो महसुस भयो। बाइबल पढ्दा म कुनै अन्तर्दृष्टि पाउँदिनथेँ र प्रवचनमा भन्‍ने केही कुरा हुँदैनथ्यो। मलाई मेरो प्रार्थनासमेत निरस र खल्‍लो लाग्थ्यो। मानौँ मैले प्रभुको उपस्थिति गुमाएकी छु र हाम्रा धेरैजसो विश्‍वासीहरू आफ्‍नो विश्‍वासमा मनतातो बनिरहेका छन् जस्तो देखिन्थ्यो। भेलाहरूको बेला, धेरैजसो मानिस गफ गर्थे वा झुल्थे, र धेरै सहकर्मी र विश्‍वासीहरू पूर्णरूपले मण्डली छोडी संसारमा फर्केरसमेत गएका थिए। मलाई सबैभन्दा बढी के निराशलाग्दो लाग्थ्यो भने सहकर्मीहरूबीच धेरै डाहा हुन्थ्यो। सहकर्मी भेलाहरूमा, एल्डरहरू र सहकर्मीहरू सानोतिनो कुरामा झोकाझोक हुन्थे र मन अमिलो पारेर छुटिन्थे। यो सब देख्दा, मण्डली किन यस्तो भएको छ भनेर म बुझ्‍न सक्दिनथेँ। मलाई भेलाहरूदेखि दिक्‍क लाग्‍न थाल्यो र सांसारिक जीवनमा फर्किऊँ कि जस्तो समेत लागेको थियो।

त्यसपछि, सन् २००२ को एक दिन, मेरी आमाले मलाई उत्साहित हुँदै भन्‍नुभयो: “प्रभु येशू फर्किसक्‍नुभएको छ र आफ्ना वचनहरू व्यक्त गर्न र न्यायको काम गर्न देहधारी हुनुभएको छ।” यो सुन्दा म तीनछक परेँ। के पूर्वीय ज्योतिले पनि यही प्रचार गरिरहेको छैन र? के मेरी आमा पूर्वीय ज्योतिमा लाग्‍नुभएको हो? उहाँको कुरा नसकिँदै मैले सोधेँ: “प्रभु येशू फर्किसक्‍नुभएको छ भनेर तपाईंलाई कसले भन्यो? प्रभु आउनुहुँदा बादलमा महिमाको साथ आउनुहुन्छ, र यस घटनाले स्वर्ग र पृथ्वी हल्‍लाउनेछ भनेर बाइबलले भनेको छ भन्‍ने कुरा तपाईंले बिर्सिनुभयो? तपाईं प्रभु फर्किसक्‍नुभएको छ भनेर भन्‍नुहुन्छ, तर किन हामीले यी कुनै चिन्‍ह देखेका छैनौँ? प्रभु न्यायको काम गर्न देहधारी हुनुभएको छ भनेर पनि तपाईं भन्‍नुहुन्छ, तर त्यो कसरी हुन सक्छ? तपाईंले जे सुन्यो त्यो त्यतिकै विश्‍वास गर्नु हुँदैन।” म कति जिद्दी छु भन्‍ने देखेर, मेरी आमा आफ्‍नो कोठामा जानुभयो र सुन्दर पुस्तक लिएर आउनुभयो। उहाँले उत्सुक हुँदै भन्‍नुभयो: “सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर नै फर्कनुभएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ। यहाँ तैँले प्रभु येशूले व्यक्त गर्नुभएका नयाँ वचनहरू भेट्टाउन सक्छस्। पढ् अनि तँलाई थाहा हुन्छ।” त्यो किताब नयाँ थियो र यसको बाहिर वचन देहमा देखा पर्नुहुन्छ भन्‍ने शीर्षक ठूलो सुनौलो अक्षरमा लेखिएको रहेछ। मलाई अचानक पादरीवर्गको चेतावनी याद आयो: “तपाईंहरूले तिनीहरूका पुस्तकहरू पटक्कै पढ्नु हुँदैन। पढ्नुभयो भने, तपाईंहरू बहकिनुहुनेछ।” मैले भनेँ: “आमा, तपाईंले यस्तो कुरामा विश्‍वास गर्नु हुँदैन। तपाईंले बाइबल त्यति धेरै पढ्नुभएको छैन, र म यसमा पोख्त छु र धेरैवटा जागृति सभामा सहभागी भएकी छु। तपाईंलाई मलाईभन्दा धेरै थाहा छ जस्तो लाग्छ? तपाईं विश्‍वासबाट तर्किनुभयो भने, मण्डलीमा तपाईंले बिताएका यत्तिका वर्ष व्यर्थ हुँदैन र?” तर त्यो बेला, म खोजी गर्न इच्‍छुक थिइनँ र मैले मेरी आमालाई पूर्वीय ज्योतिमा नलाग्‍नुहोस् भनेर मनाउने प्रयास गरिरहेँ। तर मैले जे भने पनि, मेरी आमाले मान्‍नुभएन र मन परिवर्तन गर्नुभएन। उहाँले मलाई गम्भीरतासाथ यसोसमेत भन्‍नुभयो: “सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर साँच्‍चै नै हामीले यतिका समयदेखि प्रतीक्षा गर्दै आएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ। उहाँ बोल्‍न र काम गर्न फेरि पनि देहमा आउनुभएका परमेश्‍वरका आत्मा हुनुहुन्छ। वचन देहमा देखा पर्नुहुन्छ आखिरी दिनहरूका निम्ति परमेश्‍वरको वचन हो र यसले बाइबलका सबै रहस्यहरू खोल्छ। तैँले सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरको वचन कहिल्यै पढेकी छैनस्, त्यसकारण ती फर्कनुभएका प्रभुका वचनहरू होइनन् भनेर तँलाई कसरी थाहा हुन्छ? बाइबल भन्छ, ‘विश्‍वास सुनाइबाट आउँछ’ (रोमी १०:१७)। तैँले आफ्‍नो आँखा वा कान खोलेकी छैनस्, त्यसकारण प्रभुलाई कसरी स्वागत गर्ने अपेक्षा गर्छेस्? यसबारे विचार गर्: प्रभु साँच्‍चै फर्कनुभएको हो, र तैँले उहाँलाई स्वागत गरिनस् भने, के तैँले अवसर गुमाएकोमा पछुतो गर्नेछैनस् र?” उहाँले भनेको कुरा सुनेपछि, मैले त्यसको कसरी खण्डन गर्ने सोच्‍नै सकिनँ, त्यसकारण मैले घुर्की देखाउँदै भनेँ: “म यो किताब पढ्दिनँ, म बाइबल मात्रै पढ्छु। हामीले प्रभुको धेरै अनुग्रह प्राप्त गरेका छौँ—म अकृतज्ञ हुनु हुँदैन! तपाईंले जे भन्नुभए पनि, म प्रभुलाई धोका दिनेछैनँ!” मेरो मनोवृत्ति देखेर, उहाँले निराश हुँदै लामो सास फेर्नुभयो र खाना बनाउन जानुभयो। त्यसको चाँडैपछि, मैले किचनबाट सङ्गीतको सुमधुर आवाज आएको सुनेँ। त्यो गीतको धुन मनछुने थियो, तर ध्यान दिएर सुन्दा, त्यो मैले पहिलो सिकेको भजन होइन भन्‍ने मलाई थाहा भयो। मेरी आमाले मलाई सुनाउन यो बजाइरहनुभएको छ भन्‍ने मलाई थाहा भयो, त्यसकारण म तुरुन्तै त्यहाँबाट गएँ। त्यसपछि, मेरी आमाले घरमा धेरै भजन बजाउन थाल्‍नुभयो, र राती, उहाँले मेरो लागि रुँदै प्रार्थना गरेको सुन्थेँ। त्यो बेला, मलाई उहाँ आफ्‍नो लागि सोच्‍ने व्यक्ति हुनुहुन्छ त्यसकारण प्रभुलाई स्वागत गर्ने विषयमा उहाँले पक्‍कै पनि लगनशील भई खोजी गर्नुभएको हुनुपर्छ भन्‍ने लाग्यो। के पूर्वीय ज्योति साँच्‍चै नै प्रभु येशूको फिर्ती हुन सक्छ? नत्र भने, किन मेरी आमा मेरो लागि प्रार्थना गर्दा त्यति बेचैन र चिन्तित हुनुहुन्छ? तर त्यसपछि मलाई पाष्टर र एल्डरहरूले भनेको कुरा याद आयो र मैले प्रभुको मार्गमा नै रहने र नमान्ने सङ्कल्प गरेँ। त्यसपछि, म र मेरी आमाको दूरी बढ्दै गयो।

एक दिन म लिभिङ रुमको सोफामा बसिरहेकी बेला, आमाले आफ्‍नो कोठामा भजन बजाउनुभयो। भजनका शब्‍दहरूले मलाई आकर्षित गरे: “यसपटक, परमेश्‍वर आफूले अझै पूरा गरिनसकेको काम गर्न, यस युगको न्याय र अन्त्य गर्न, मानिसलाई कष्टको सागरबाट मुक्ति दिन, मानवजातिलाई पूर्ण रूपमा जित्‍न, र मानिसहरूको जीवन स्वभाव परिवर्तन गर्न देहधारी बन्‍नुभएको छ। परमेश्‍वरले मानिसहरूलाई कष्टबाट र रातजतिकै काला अँध्यारा शक्तिहरूबाट मुक्त गर्न, अनि मानवजातिको कामको खातिर कैयौँ रात जागै काट्नुभएको छ। उहाँ यो मानव नरकमा जिउन र मानिससित आफ्ना दिनहरू बिताउन उच्‍चतम स्थानदेखि न्यूनतम स्थानमा ओर्लनुभएको छ। परमेश्‍वरले तिनीहरूको नीचताबारे कहिल्यै गुनासो गर्नुभएको छैन, न त मानिसहरूसित कहिल्यै अति धेरै माग्‍नु नै भएको छ; बरु, परमेश्‍वरले आफ्नो काम गर्नुहुँदा सबैभन्दा ठूलो सरम सहनुभएको छ। सबै मानिसले चाँडै आराम पाऊन् भनेर परमेश्‍वरले पृथ्वीमा आई अपमान सहनुभएको छ र अन्याय भोग्‍नुभएको छ, अनि मानवजातिलाई मुक्ति दिन व्यक्तिगत तवरमै बाघको ओढारमा प्रवेश गर्नुभएको छ। कैयौँपटक उहाँले ताराहरू सामना गर्नुभएको छ, कैयौँपटक उहाँ बिहान निस्केर साँझ फर्कनुभएको छ; उहाँले चरम वेदना सहनुभएको छ, अनि मानिसहरूको आक्रमण र तोडफोड भोग्‍नुभएको छ। परमेश्‍वर यो फोहोर भूमिमा आउनुभएको छ, अनि उहाँले गुप्त र गुमनाम रूपमा मानिसको विध्वंश र थिचोमिचो सहनुभएको छ, तैपनि उहाँले कहिल्यै प्रतिकार गर्नुभएको छैन वा मानिसहरूबाट अत्यधिक माग गर्नुभएको छैन! उहाँले मानवजातिलाई चाहिने सबै काम अर्थात् मानिसहरूलाई सिकाउने, अन्तर्दृष्टि दिने र गाली गर्ने, आफ्ना वचनहरूद्वारा तिनीहरूलाई शोधन गर्ने, साथै सम्झाउने, उत्प्रेरित गर्ने, सान्त्वना दिने, न्याय गर्ने र खुलासा गर्ने काम गर्नुभएको छ। उहाँले मानिसहरूको जीवनको खातिर चाल्नुहुने हरेक पाइला तिनीहरूलाई शुद्ध पार्नको लागि हो। तिनीहरूको भावी प्रत्याशा र नियति हटाइएको भए पनि, परमेश्‍वरले हरेक कुरा मानवजातिको लागि गर्नुहुन्छ। उहाँले चाल्नुहुने हरेक पाइला तिनीहरूको जीवन अस्तित्वको लागि हुन्छ, ताकि मानिसहरूले पृथ्वीमा सुन्दर गन्तव्य पाउन सकून्” (थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्, परमेश्‍वर मानिसको मुक्तिको लागि ठूलो कष्ट भोग्‍नुहुन्छ)। यो भजनका शब्‍दहरूले मेरो मन साह्रै छोए। म प्रभु येशू मानवजातिलाई छुटकारा दिन कसरी देहधारी हुनुभएको थियो भनेर नसोची बस्नै सकिनँ। उहाँलाई सत्ताधारी पार्टीले खेदो गरेको र सताएको थियो, धार्मिक संसारले दोष दिएर त्यागेको थियो, साधारण मानिसहरूले उपहास र निन्दा गरेका थिए र उहाँको विश्राम गर्ने वा आफ्‍नो घर भन्‍ने कुनै ठाउँ थिएन। यो सबैको बाबजुद पनि, मानिसहरूलाई भरणपोषण गर्न सत्यता व्यक्त गर्नुभयो, तिनीहरूलाई चङ्गाइ गर्नुभयो र भूतहरू धपाउनुभयो, र अन्तिममा मानवजातिको निम्ति अनन्त पापबलिको रूपमा क्रूसमा टाँगिनुभयो, र सारा मानवजातिलाई पापबाट छुटकारा दिनुभयो। जब मैले मानवजातिप्रति प्रभुको प्रेमलाई सम्झेँ र यसलाई मानिसको हातबाट उहाँले भोग्‍नुभएको कष्टसँग तुलना गरेँ, मेरो सुन्ना र कठोर हृदयमा गहिरो धक्का लाग्यो। र आँखाबाट बरबर आँसु झऱ्यो। के सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर साँच्‍चै नै फर्कनुभएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ? परमेश्‍वरबाहेक अरू कसले यस्ता वचनहरू व्यक्त गर्न सक्थ्यो र? मानिसको लागि यस्तो मूल्य कसले चुकाउन सक्थ्यो र? त्यसपछि, मैले अर्को भजन सुनेँ: “आखिर, निर्दोषहरू स्तब्ध बनेका छन्; परमेश्‍वरले किन सधैँ उनीहरूका लागि परिस्थितिहरू कठिन बनाउनुपर्छ? कमजोर मानिसमा धैर्यको कमी हुन्छ; किन उनीहरूप्रति परमेश्‍वरको क्रोध कहिल्यै कम हुँदैन? कमजोर र शक्तिहीन मानिसमा अब थोरै पनि सामर्थ्य हुँदैन; किन परमेश्‍वरले सधैँ उसको अनाज्ञाकारिताका लागि उसलाई हप्काउनुपर्छ? स्वर्गका परमेश्‍वरका धम्कीहरूको सामना गर्न सक्ने को छ र? आखिर, मानिस कमजोर छ, र अत्यन्तै कष्टको अवस्थामा छ, परमेश्‍वरले आफ्‍नो क्रोधलाई उहाँको मुटुमा धकेल्नुभएको छ, यसैले कि मानिसले बिस्तारै आफ्‍नो बारेमा मनन गर्न सकोस्” (थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्, परमेश्‍वरको काम कति गाह्रो छ)। यसका शब्‍दहरूले मलाई गहिरो प्रभाव पारे। यी शब्‍दहरूले मानवजातिप्रति परमेश्‍वरको गहिरो चिन्ता र वास्ताबारे बताएका थिए। यो कुरा अनाज्ञाकारी बच्‍चाले आफ्‍नी आमाको भावनामा चोट पुर्‍याए पनि आमाले उसलाई निरन्तर बोलाइरहेकी, उनको बच्‍चा देखा परेर उनीकहाँ आउँछ कि भनेर आशा गरेजस्तै हो। मलाई यी वचनहरू परमेश्‍वरको आवाज हुन् भन्ने लाग्यो। मैले त्यस बेला आमासँगका मेरा सबै असहमतिहरूलाई नसम्झी सकिनँ: उहाँले मलाई मनाउने जसरी प्रयास गरे पनि, मैले सुनिनँ र उहाँले मलाई परमेश्‍वरका वचनहरूको वाचन र भजनहरू बजाएर सुनाउँदा, यहाँसम्म कि मैले अनुसन्धान गर्ने अलिकति अभिप्राय नराखी विरोध गरेँ र त्यो सुनिनँ। ममा इसाईको सानो झलकसमेत थिएन। त्यसपछि, मेरी आमाले भजनहरू बजाउँदा, मैले त्यति विरोध गरिनँ।

एक दिन, मैले यो भजन सुनेँ: “सत्यता स्वीकार गर्न सक्‍नेहरूका निम्ति येशूको पुनरागमन ठूलो मुक्ति हो, तर सत्यता स्वीकार गर्न नसक्‍नेहरूका निम्ति यो दण्डको चिन्ह हो। तिमीहरूले आफ्नै मार्ग चुन्‍नुपर्छ र पवित्र आत्माको निन्दा र सत्यतालाई इन्कार गर्नु हुँदैन। तँ अज्ञानी र अहङ्कारी व्यक्ति हुनुहुँदैन, बरु पवित्र आत्माको मार्गदर्शन पालन गर्ने, सत्यताको उत्कट इच्छा र खोजी गर्ने व्यक्ति हुनुपर्छ; तिमीहरू यसरी मात्र लाभान्वित हुनेछौ” (थुमालाई पछ्याउनुहोस् र नयाँ गीतहरू गाउनुहोस्, सत्य स्वीकार्ने मानिस बन)। यो भजन सुनेपछि, म अचानक चिन्ताग्रस्त भएँ: “यदि सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर साँच्‍चै नै फर्कनुभएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ भने, उहाँलाई स्वीकार नगरेकोमा मलाई दोषी ठहराइनेछैन र? परमेश्‍वरलाई चिढ्याउनु गम्‍भीर समस्या हो—यो त यस संसारमा वा अर्को संसारमा क्षमा नहुने पाप हो!” मलाई प्रभु येशूले भन्‍नुभएको कुरा पनि याद आयो: “धार्मिकताको निम्ति भोकाउने र तिर्खाउनेहरू आशिषित् हुन्: किनकि तिनीहरू भरपूर हुनेछन्” (मत्ती ५:६)। प्रभु येशूले हामीलाई सत्यताको खोजी र तृष्णा गरेर मात्रै हामी परमेश्‍वरको प्रशस्‍त भरणपोषण प्राप्त गर्न सक्छौँ भनेर सिकाउनुभएको छ। तर यदि मैले पूर्वीय ज्योतिबारे अनुसन्धान गरेँ र छलमा परेँ भने, के मेरो वर्षौँको विश्‍वास व्यर्थ हुनेछैन र? मैले घरी यता घरी उता सोचिरहेँ, र निर्णय गर्न सकिनँ, त्यसकारण मैले प्रार्थना गर्दै प्रभुलाई पुकारेँ: “हे प्रभु, मलाई साँच्‍चै दोधार भइरहेको छ। यी वचनहरू तपाईंको आवाजजस्ता लाग्छन्, तर मलाई मैले यो गलतरूपमा बुझेर तपाईंलाई धोका दिन्छु कि भन्‍ने डर लागेको छ। हे प्रभु, तपाईं सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका रूपमा फर्कनुभएको हो कि होइन म निश्‍चित छैनँ। यदि यो साँच्‍चै तपाईंको काम हो भने, बिन्ती छ मलाई अन्तर्दृष्टि दिनुहोस्। होइन भने, मलाई दह्रिलो हुन सहयोग गर्नुहोस्।”

केही दिनपछि, मेरी आमाले फेरि वचन देहमा देखा पर्नुहुन्छ निकाल्‍नुभयो र मलाई भन्‍नुभयो: “लगनशील भई सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरू पढ् र उहाँ नै फर्कनुभएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ भन्‍ने तँलाई थाहा हुनेछ। तैँले अनुसन्धान गरिनस् भने, उहाँ फर्कनुभएका प्रभु हुनुहुन्छ भन्‍ने तँलाई कसरी थाहा हुनेछ? यो त भोज जस्तै हो: तैँले हेरिस् मात्रै तर कुनै खानेकुरा चाखिनस् भने, स्वाद कस्तो छ भन्‍ने तँलाई कहिल्यै थाहा हुँदैन। हामी साँचो परमेश्‍वरमा विश्‍वास गर्छौँ, त्यसकारण तँलाई के को डर? म तेरी आमा हुँ—के तँलाई साँच्‍चै म हानि गर्छु भन्‍ने लाग्छ?” मेरी आमाको कुरा पत्यारलाग्दो लाग्यो: मैले सोचेँ, “साँचो हो, मैले पाष्टर र एल्डरहरूका कुरा मात्रै सुनेकी छु, तिनीहरूका शब्‍दहरू सुगा रटाइ गरेकी छु, तर मैले पूर्वीय ज्योतिको प्रवचन एकपटक पनि सुनेकी छैनँ वा सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरू पढेकी छैनँ। त्यसकारण सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर नै फर्कनुभएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ भन्‍ने मलाई कसरी थाहा हुन्छ र? के मैले प्रभु येशू नै उद्धारकर्ता हुनुहुन्छ भन्‍ने कुरा बाइबल पढेर पुष्टि गरेकी थिइनँ र?” यो सोचेपछि, मैले पुस्तक उठाएँ र यसलाई सरसरती हेर्न थालेँ। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरले यसो भन्‍नुभएको रहेछ: “सायद, सत्यताको मार्ग सुनेर र जीवनको वचन पढेर, यी १०,००० वचनहरूमध्ये एउटा मात्र तेरो दृढ निश्‍चयता र बाइबलअनुरूप छ, त्यसकारण तैँले यी वचनहरूको १०,००० औँ खण्डभित्र निरन्तर खोजी गरिरहनुपर्छ भन्‍ने तेरो विश्‍वास छ। अझै पनि म तँलाई नम्र हुन, धेरै आत्मविश्‍वासी नहुन र आफैलाई अति उच्‍च नपार्न सल्लाह दिन्छु। तेरो हृदयमा यति थोरै आदर हुँदा पनि तैँले ठूलो ज्योति प्राप्‍त गर्नेछस्। यदि तैँले यी वचनहरूलाई सावधानीपूर्वक जाँच्छस् र पटकपटक मनन गर्छस् भने, तिनीहरू सत्य हुन् वा होइनन्, र तिनीहरू जीवन हुन् वा होइनन् भनी तैँले बुझ्नेछस्” (वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। तैँले येशूको आत्मिक शरीरलाई देख्दासम्ममा, परमेश्‍वरले स्वर्ग र पृथ्वीलाई नयाँ बनाइसक्‍नुभएको हुनेछ)। यो प्रबल सल्‍लाह पढेपछि, म घबराउन र भयभीत हुन थालेँ: “के यी साँच्‍चै नै परमेश्‍वरका वचनहरू हुन्? नत्र भने किन यसले यी जीवनका वचन र सत्यताको मार्ग हुन् भनेर भन्छ र यसका १०,००० मा एउटा पनि मानिसहरूको विश्‍वास र बाइबलअनुरूप छ भने खोजी गरिरहन तिनीहरूलाई सल्‍लाह दिन्छ र।” मैले अनुसन्धान गर्ने निर्णय गरेँ। नत्र, मैले प्रभुलाई स्वागत गर्ने मौका गुमाइसकेपछि पछुतो गर्न धेरै ढिलो भइसकेको हुनेथ्यो। मन पक्का गरेपछि, मैले पढाइ जारी राखेँ र यो खण्ड भेट्टाएँ। “म आशा गर्छु, परमेश्‍वरको देखा पर्ने घटनाको खोजी गर्ने प्रत्येक दाजुभाइ-दिदीबहिनीहरूले इतिहासको त्रासदी दोऱ्याउनेछैनन्। तैँले आधुनिक समयको फरिसी बनेर परमेश्‍वरलाई फेरि क्रूसमा टाँग्‍नु हुँदैन। तैँले परमेश्‍वरको पुनरागमनलाई कसरी स्वागत गर्नुपर्छ त्यो राम्ररी विचार गर्नुपर्छ, अनि सत्यताको अधीनमा बस्ने व्यक्ति कसरी बन्ने त्यस विषयमा स्पष्ट विचार हुनुपर्छ। येशू बादलमा सवार भएर फर्केर आउनुहुने दिनको प्रतीक्षा गर्ने सबैको जिम्मेवारी यही हो। हामीले आफ्ना आत्मिक आँखाहरूलाई स्पष्ट देख्‍ने बनाउनुपर्छ, अनि बढाइचढाइ गरिएका काल्पनिक शब्दहरूको दलदलमा फस्नु हुँदैन। हामीले परमेश्‍वरको व्यावहारिक कार्यको बारेमा सोच्नुपर्छ, र परमेश्‍वरको व्यावहारिक पक्षलाई हेर्नुपर्छ। तिमीहरू प्रभु येशू बादलमा सवार भएर अचानक तिमीहरूको बीचमा आउनुहुने, र उहाँलाई कहिल्यै नचिनेका र नदेखेका, र उहाँको इच्छा कसरी पूरा गर्नुपर्छ भनी नजानेका तिमीहरूलाई लैजानुहुने दिनको चाहनामा बगेर सधैँ अन्तै जाने नगर वा आफै दिवा सपनामा बगेर नजाओ। व्यावहारिक विषयहरूमा अझ बढी सोचविचार गर्नु नै राम्रो हुन्छ!” (वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। प्रस्तावना)। यो पढ्दा मलाई अलिक अन्योल भयो। बाइबलमा, प्रभु महान् महिमाको साथ बादलमा आउनुहुनेछ भनेर स्पष्‍टरूपमा भनिएको छ, तर किन यो खण्डले यसो भनेको छ? “हामीले आफ्ना आत्मिक आँखाहरूलाई स्पष्ट देख्‍ने बनाउनुपर्छ, अनि बढाइचढाइ गरिएका काल्पनिक शब्दहरूको दलदलमा फस्नु हुँदैन।” “तिमीहरू प्रभु येशू बादलमा सवार भएर अचानक तिमीहरूको बीचमा आउनुहुने दिनको सधैँ चाहना गर्दै भावनामा वा दिवा सपनामा आफै बगेर नजाओ।” के प्रभु साँच्‍चै बादलमा आउनुभएन? के चाहिँ भएको हो? मैले यसबारे बारम्‍बार विचार गरेँ र पनि यसको भेउ पाउन सकिनँ। त्यसपछि मलाई हाम्रो घरमा सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका विश्‍वासीहरू निकै आउने गर्थे भन्‍ने याद आयो, त्यसकारण मैले तिनीहरूलाई सोधेर के भन्दा रहेछन् भनेर हेर्ने निर्णय गरेँ।

एक दिन, सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरको मण्डलीकी सिस्टर मुयु हाम्रो घरमा आइन् र मैले उनलाई मेरो अन्योलबारे बताएँ। उनले मुस्कुराउँदै भनिन्: “बाइबलले प्रभु बादलमा फर्कनुहुन्छ भनेर भनेको कुरा साँचो हो, तर प्रभु कसरी फर्केर आउनुहुनेछ भन्‍नेबारे, उहाँ बादलमा आउनुहुन्छ भन्‍ने अगमवाणीबाहेक अरू अगमवाणीहरू पनि छन्। ‘किनभने जसरी बिजुली पूर्वबाट चम्‍किन्‍छ र पश्‍चिमतिर पनि चम्‍किन्‍छ; मानिसको पुत्रको आगमन पनि त्यस्तै हुनेछ’ (मत्ती २४:२७)। ‘किनभने जसरी चट्याङ्गले आकाशमुनिको एउटा भागलाई उज्यालो बनाउँदा आकाशमुनिको अर्को भागलाई पनि चम्किलो बनाउँछ; मानिसको पुत्र पनि उनको दिनमा त्यस्तै हुनेछन्। तर सुरूमा उहाँले धेरै कुराहरूको कष्ट भोग्‍नुपर्छ, र यस पुस्ताद्वारा इन्कार गरिनुपर्छ’ (लूका १७:२४-२५)। र, ‘यसकारण, तिमीहरू पनि तयार होऊ: किनभने मानिसको पुत्र तिमीहरूले नसोचेको समयमा आउँछ’ (लूका १२:४०)। ‘त्यसकारण तिमीहरू सचेत भएनौ भने त, म तिमीहरूकहाँ चोरजस्तै आउनेछु र म कुन समय तिमीहरूकहाँ आउनेछु तिमीहरूले थाहा पाउनेछैनौ’ (प्रकाश ३:३)। ‘हेर, म चोरजस्तै आउँछु’ (प्रकाश १६:१५)। ‘अनि मध्यरातमा आवाज आयो, हेर, दुलहा आइपुगे; उनलाई भेट्न जाओ’ (मत्ती २५:६)। साथै, ‘हेर, म ढोकामा खडा हुन्छु र ढक्‍ढकाउँछु: यदि कसैले मेरो स्वर सुन्‍छ र ढोका खोल्‍छ भने, म उसकहाँ भित्र आउनेछु र म उसँग खानपान गर्नेछु र उसले मसँग खानपान गर्नेछ’ (प्रकाश ३:२०)। यी पदहरूमा, किन प्रभुले ‘मानिसको पुत्रको आगमन,’ ‘मानिसको पुत्र आउँछ,’ र ‘मानिसको पुत्र पनि उनको दिनमा’ भनेर जोड दिइरहनुभएको छ? ‘मानिसको पुत्र’ ले केलाई जनाउँछ? यसले परमेश्‍वरका आत्मा देहधारी भएर मानिसको पुत्र बन्‍नुलाई जनाउँछ। परमेश्‍वरका आत्मालाई मात्रै मानिसको पुत्र भन्‍न सकिँदैन। साथै, प्रभुले उहाँ ‘चोरजस्तै’ फर्कनुहुनेछ भनेर बारम्‍बार भन्‍नुभएको छ र उहाँले ‘मध्यरातमा आवाज आयो’ भन्‍नुभएको छ, यसको अर्थ, प्रभुको फिर्ती हुँदा, उहाँ गुप्तमा चुपचाप आउनुहुनेछ, उहाँ देहधारी भएर मानिसको पुत्र बन्‍नुहुनेछ, र कसैले थाहा नपाउने गरी गुप्तमा ओर्लनुहुनेछ। यो घटना परमेश्‍वरका आत्माले देखा परेर आफ्नो काम गर्न प्रभु येशूको रूपमा देहाधारण गर्नुभएको जस्तै हो। प्रभु येशू सामान्य व्यक्तिजस्तो देखिनुहुन्थ्यो, र उहाँ प्रचार गर्दै यताउता जानुहुँदा, उहाँ देहधारी परमेश्‍वर, ख्रीष्‍टको प्रकटीकरण हुनुहुन्छ भनेर कसैले चिनेन। त्यसकारण, हामी प्रभु फर्कनुहुँदा, उहाँ देखा परेर आफ्नो काम गर्न मानिसको पुत्रको रूपमा देहधारी बन्‍नुहुन्छ भनेर पक्का हुन सक्छौँ।” मुयुले यसो भन्दा म छक्‍कै परेँ। पाष्टर र एल्डरहरूले प्रायः “मानिसको पुत्र” ले प्रभु येशूलाई जनाउँछ, फर्कनुभएका प्रभु येशूलाई होइन भनेर भन्थे। पाष्टरहरू र एल्डरहरू सबै बाइबलमा पोख्त छन्, त्यसकारण तिनीहरू गलत हुन सक्दैनथे। मुयुले पक्‍कै पनि बाइबललाई गलतरूपमा बुझेर गलत कुरा बोलिरहेकी छिन् भन्‍ने तर्क गरेँ। यस्तो लागेपछि, मैले हतार-हतार सोधेँ: “मुयु, पाष्टर र एल्डरहरूले हामीलाई ‘मानिसको पुत्र’ ले प्रभु येशूलाई जनाउँछ, देहधारी भई फर्कनुभएका प्रभुलाई होइन भनेर भनेका छन्।” उनले धैर्यसाथ उत्तर दिइन्: “सिस्टर, यी सबै पदले यी प्रभु येशूको पुनरागमनका अगमवाणीहरू हुन् भनेर स्पष्टसित बताउँछन्। कुनै पनि समझदार मानिस यो कुरामा स्पष्ट हुनेछ। यसले कसरी प्रभु येशूलाई जनाउन सक्छ? के यी पादरीवर्गले प्रभुका वचनहरूलाई गलत अर्थ्याइरहेका छैनन् र? साथै, लूकाको सुसमाचार १७:२५-२५ हेर्नुहोस्: ‘किनभने जसरी चट्याङ्गले आकाशमुनिको एउटा भागलाई उज्यालो बनाउँदा आकाशमुनिको अर्को भागलाई पनि चम्किलो बनाउँछ; मानिसको पुत्र पनि उनको दिनमा त्यस्तै हुनेछन्। तर सुरूमा उहाँले धेरै कुराहरूको कष्ट भोग्‍नुपर्छ, र यस पुस्ताद्वारा इन्कार गरिनुपर्छ।’ यी पदहरूमा, प्रभुले आफ्‍नो फिर्तीको अवस्था कस्तो हुनेछ भनेर अगमवाणी गरिरहनुभएको छ। यदि प्रभु बादलको सवारीमा महान् महिमाको साथ फर्कनुभयो भने, सबै जना अवश्य भयभीत भएर भुईँमा लड्नेथिए। त्यसपछि प्रभुलाई विरोध गर्ने र त्याग्‍ने आँट कसले गर्नेथ्यो र? त्यसपछि ‘तर सुरूमा उहाँले धेरै कुराहरूको कष्ट भोग्‍नुपर्छ, र यस पुस्ताद्वारा इन्कार गरिनुपर्छ’ भन्‍ने अगमवाणी कसरी पूरा हुनेथ्यो र? त्यसकारण प्रभुका वचनहरूअनुसार, फर्कनुभएका प्रभु नै देहधारी मानिसको पुत्र हुनुहुन्छ भन्‍ने कुरामा कुनै शङ्का छैन। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरको देखापराइ र कामले प्रभु येशूका अगमवाणीहरूलाई पूर्णरूपमा पूरा गर्छन्।”

उनको सङ्गति सुनेपछि, मलाई निकै लाज लाग्यो। उनको सङ्गति स्थिर थियो र यसले मलाई पूर्णरूपमा विश्‍वस्त तुल्यायो। प्रभु येशूले आफ्‍नो फिर्तीबारे बताउनुहुँदा किन सधैँ “मानिसको पुत्रको आगमन,” “मानिसको पुत्र आउँछ,” र “मानिसको पुत्र पनि उनको दिनमा” भनेर बताउनुभयो मैले त्यो कुरा बल्‍ल बुझेँ। उहाँले हामीलाई उहाँ देहमा आउनुहुन्छ, र मानिसको पुत्रको रूपमा देखा परेर काम गर्नुहुन्छ भनेर बताउन “मानिसको पुत्र” भन्‍ने अभिव्यक्तिलाई बारम्‍बार जोड दिनुभयो। मैले बाइबल राम्ररी जानेर अनि अरूलाई यसबारे प्रायजसो व्याख्या गरेर पनि, फर्कनुभएका प्रभु देखा परेर काम गर्न मानिसको पुत्र बन्नुहुनेछ भनेर बाइबलले बताएको कुरा बुझेकी छैनँ भन्ने कहिल्यै कल्‍पना गरेकी थिइनँ। मैले पाष्टर र एल्डरहरूले भनेको कुरा अन्धाधुन्ध विश्‍वास गरेकी थिएँ। म आफ्नो विश्‍वासमा अत्यन्तै भ्रमित थिएँ, र मेरो वर्षौँको बाइबल अध्ययन व्यर्थ भएको थियो। मैले प्रभुका वचनहरू अलिकति पनि बुझेकी थिइनँ र अझै पनि अन्धाधुन्ध अहङ्कार गरिरहेकी र सीमित पार्ने कार्य गरिरहेकी थिएँ। म कति अविवेकी थिएछु! मैले आफ्‍नो हृदय शान्त गरेर मुयुको सङ्गति सुन्‍न सकेकोमा मलाई खुसी लाग्यो। अन्यथा, मैले पाष्टर र एल्डरहरूका प्रवचन मात्रै सुनेकी भए, अझै पनि प्रभु ओर्लनुभएको प्रतीक्षा गर्दै बादलमा हेरिरहेकी हुनेथिएँ। अन्तिममा, परमेश्‍वरले मलाई हटाउनुहुने र त्याग्‍नुहुनेथ्यो! मुयुले यसो भन्दै आफ्‍नो सङ्गति जारी राखिन्: “आखिरी दिनहरूमा परमेश्‍वरको फिर्ती दुई चरणमा हुन्छ। पहिला, उहाँ गुप्तमा देहधारी भएर आउनुहुनेछ, र त्यसपछि खुल्‍लमखुल्‍ला देखा पर्दै बादलमा आउनुहुनेछ। अहिलेचाहिँ, सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरको देहमा हुने देखापराइ र काम पहिलो चरण हो जहाँ प्रभु गुप्तमा आउनुहुन्छ। परमेश्‍वरले न्यायको काम गर्न, मानवजातिलाई शुद्ध पार्न र मुक्ति दिन सत्यता व्यक्त गर्नुहुन्छ, र मानिसहरूलाई पापबाट पूर्णरूपमा मुक्त हुने मौका दिनुहुन्छ। परमेश्‍वरमा साँचो विश्‍वास गर्ने र उहाँको देखापराइको तृष्णा गर्नेहरूले सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरूमा उहाँको आवाज चिन्‍न सक्छन्, उहाँ फर्कनुभएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ भन्‍ने कुरामा निश्‍चित भएर उहाँसामु आउँछन्। यी सबै परमेश्‍वरको सिंहासनअघि उठाइलगिने बुद्धिमती कन्याहरू हुन् र अहिले तिनीहरूले परमेश्‍वरका वचनको न्याय र शुद्धीकरण प्राप्त गरिरहेका र अनुभव गरिरहेका छन्। त्यसैले यस अवधिमा, हामी प्रभु बादलको सवारीमा देखापर्नुभएको सायद देख्‍न सक्दैनौँ। परमेश्‍वरले विजेताहरूको समूह पूरा गरिसक्‍नुभएपछि र देहमा आफ्‍नो गुप्त काम पूरा गर्नुभएपछि मात्रै, उहाँले विपत्तिहरू ल्याउनुहुनेछ, असललाई इनाम र दुष्टलाई दण्ड दिनुहुनेछ, र अन्तिममा बादलको सवारीमा सबै मानिसहरूले देख्‍ने गरी ओर्लनुहुनेछ। त्यो बेला, सर्वशक्तिमान् परमेश्‍वरलाई पहिले दोष दिने र विरोध गर्नेहरू आफूले फर्कनुभएका प्रभु येशूलाई विरोध गरिरहेका थिए भन्‍ने बुझेपछि रुनेछन्, विपत्तिहरूमा परेर छाती पिट्नेछन् र दाह्रा किट्नेछन्। यसले प्रकाशको पुस्तकको अगमवाणीलाई पूर्णरूपमा पूरा गर्छ। ‘हेर, उहाँ बादलहरूसहित आउनुहुन्छ; अनि हरेक आँखाले उहाँलाई देख्‍नेछन्, र तिनीहरूले पनि जुनले उहाँलाई घोचे: अनि उहाँको कारण पृथ्वीका सबै जातिले विलाप गर्नेछन्’ (प्रकाश १:७)।”

त्यसपछि, मुयुले मलाई सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरूको एउटा खण्ड पढेर सुनाइन्। “धेरै मानिसहरूले मैले भनेको कुराको वास्ता नगर्न सक्छन्, तर येशूलाई पछ्याउने हरेक तथाकथित सन्तलाई म अझै भन्छु; जब तिमीहरूले येशू स्वर्गबाट सेतो बादलमा आउनुभएको आफ्नै आँखाले देख्छौ, त्यो धार्मिकताको सूर्य सार्वजनिक रूपमा देखा पर्ने क्षण हुनेछ। सायद त्यो क्षण तेरो निम्ति ठूलो उल्लासको समय हुन सक्छ, तर तैँले येशू स्वर्गबाट ओर्लनुभएको देख्‍ने समय तँ दण्ड भोग्‍नलाई नरक जाने बेला पनि हो भनी जान्‍नुपर्छ। त्यो परमेश्‍वरको व्यवस्थापन योजनाको अन्त्यको समय हुनेछ, र त्यो परमेश्‍वरले असललाई इनाम र दुष्टलाई दण्ड दिने समय हुनेछ। सत्यताको अभिव्यक्ति मात्र हुँदा मानिसले चिन्हहरू देख्‍नुअघि नै परमेश्‍वरको न्याय अन्त्य भइसकेको हुनेछ। सत्यता स्वीकार गर्नेहरू, चिन्हहरू नखोज्नेहरू र यसरी शुद्ध पारिएकाहरू परमेश्‍वरको सिंहासनसामु फर्केका र सृष्टिकर्ताको अंगालोमा प्रवेश गरेका हुनेछन्। ‘सेतो बादलमा सवार नहुने येशू झुटो ख्रीष्ट हो’ भन्‍ने विश्‍वासमा अड्डी कस्‍नेहरू अनन्त दण्डको भागीदार हुनेछन्, किनभने तिनीहरूले चिन्ह प्रदर्शन गर्नुहने येशूमा मात्र विश्‍वास गर्छन्, तर कठोर न्याय घोषणा गर्नुहुने र साँचो मार्ग र जीवनको निकास दिनुहुने येशूलाई स्वीकार गर्दैनन्। यसकारण, सेतो बादलमा येशूको खुल्लमखुल्ला पुनरागमन हुँदा मात्र उहाँले तिनीहरूलाई निराकरण गर्नुहुनेछ। तिनीहरू अति हट्ठी, आफैमा अति आत्मविश्‍वासी, अति अहङ्कारी छन्। यस्ता भ्रष्टहरूलाई येशूले कसरी इनाम दिन सक्‍नुहुन्छ? सत्यता स्वीकार गर्न सक्‍नेहरूका निम्ति येशूको पुनरागमन ठूलो मुक्ति हो, तर सत्यता स्वीकार गर्न नसक्‍नेहरूका निम्ति यो दण्डको चिन्ह हो। तिमीहरूले आफ्नै मार्ग चुन्‍नुपर्छ र पवित्र आत्माको निन्दा र सत्यतालाई इन्कार गर्नु हुँदैन। तँ अज्ञानी र अहङ्कारी व्यक्ति हुनुहुँदैन, बरु पवित्र आत्माको मार्गदर्शन पालन गर्ने, सत्यताको उत्कट इच्छा र खोजी गर्ने व्यक्ति हुनुपर्छ; तिमीहरू यसरी मात्र लाभान्वित हुनेछौ” (वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। तैँले येशूको आत्मिक शरीरलाई देख्दासम्ममा, परमेश्‍वरले स्वर्ग र पृथ्वीलाई नयाँ बनाइसक्‍नुभएको हुनेछ)। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरू सुनेपछि, मैले आफ्‍नो अहम पन्छाएँ र ममा प्रभुको आगमनसम्‍बन्धी सबै किसिमका धारणा र कल्‍पनाहरू रहेछन् भन्‍ने कुरा बल्‍ल देखेँ। मैले यतिका वर्षपछि प्रभुलाई बादलमा ओर्लनुभएको नदेख्नु अचम्म थिएन। उहाँ गुप्तमा देहधारी भएर आउनुभएको रहेछ, मानवजातिलाई मुक्ति दिन वचनहरू व्यक्त गरिरहनुभएको छ, र विजेताहरूको समूह पूरा गरिसक्‍नुभएपछि मात्रै उहाँ बादलमा देखापर्नुहुनेछ। तर म पादरीवर्गको छलमा परेकी थिएँ, धर्मशास्‍त्रका खण्डहरूलाई प्रसंगबाहिर लगेँ र बाइबलका शाब्दिक अर्थहरूमा टाँसिरहेकी थिएँ। मैले प्रभुलाई स्वागत गर्ने अवसर झन्डै गुमाएँ र परमेश्‍वरद्वारा त्यागिएँ। म मुस्किलले बाँचेछु!

मुयुले आफ्‍नो सङ्गति जारी राखिन्: “हामी सबैलाई थाहै छ २,००० वर्षपहिले, सबै इस्राएलीहरूले मसीहको प्रतीक्षा गरिरहेका थिए, तर जब प्रभु येशू आउनुभयो र काम गर्नुभयो, फरिसीहरू धर्मशास्‍त्रका शाब्दिक अर्थहरूमा नै अल्झिरहे, र मसीहको आगमनसम्बन्धी धारणाहरूले भरिएका थिए। परमेश्‍वर आउनुहुँदा, उहाँलाई मसीह भनिनेछ, उहाँ राजकीय परिवारमा जन्मनुहुनेछ, उहाँको राजकीय हैसियत र शक्ति हुनेछ, र उहाँले तिनीहरूलाई रोमी शासनबाट मुक्त गर्नुहुनेछ भनेर तिनीहरू विश्‍वास गर्थे। तर प्रभु येशू आउनुहुँदा, उहाँलाई मसीह भनिएन। उहाँको जन्‍म साधारण परिवारमा भयो, उहाँ गोठमा जन्‍मनुभयो र उहाँ त्यति अल्गो वा खाइलाग्दो हुनुहुन्‍नथ्यो। उहाँलाई दमन र सतावटसमेत गरियो। तिनीहरूले उहाँलाई इन्कार गरे र दोषी ठहराए र अन्तिममा क्रूसमा टाँगे, यसरी घोर पाप गरेर परमेश्‍वरको श्राप र दण्ड निम्त्याए र यसले गर्दा २,००० वर्षसम्‍म इस्राएलीहरू अधीनमा बस्नुपऱ्यो। त्यो निकै कठोर पाठ थियो! तिनीहरूको असफलताको जडबारे सोच्‍नु हाम्रो लागि सार्थक छ। यदि यो कुरा बुझ्‍न सकेनौँ भने, हामीले पनि प्रभुको आगमनबारे, फरिसीहरूले कुनै बेला हिँडेको परमेश्‍वरविरोधी मार्ग नै अपनाउने सम्‍भावना हुनेछ।” सिस्टरले आफ्‍नो कुरा टुङ्गाएपछि मलाई सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरूको अर्को खण्ड पढेर सुनाइन्: “के तिमीहरू फरिसीहरूले येशूको विरोध गर्नुको जड जान्‍न चाहन्छौ? के तिमीहरू फरिसीहरूको सार जान्‍न चाहन्छौ? तिनीहरू मसीहका बारेमा कल्पनाहरूले भरिएका थिए। यसअतिरिक्त, तिनीहरूले मसीह आउनुहुन्छ भनी विश्‍वास त गरे, तर जीवनको सत्यतालाई भने पछ्याएन्। त्यसैले, तिनीहरू आज पनि अझै मसीहको प्रतीक्षा गर्छन्, किनभने तिनीहरूसित जीवनको मार्गको कुनै ज्ञान छैन र सत्यताको मार्ग के हो भन्‍ने कुरा तिनीहरूलाई थाहा छैन। यस्ता मूर्ख, हट्ठी र निर्बुद्धि मानिसहरूले परमेश्‍वरको आशिष्‌ प्राप्‍त गर्न सक्थे भनी कसरी तिमीहरू भन्छौ? तिनीहरूले मसीहलाई कसरी देख्‍न सक्थे? तिनीहरूले येशूको विरोध गरे, किनभने तिनीहरूले पवित्र आत्माको कार्यको दिशा थाहा पाएनन्, र येशूले बोल्नुभएको सत्यताको मार्गलाई चिनेनन्; यसका अतिरिक्त, तिनीहरूले मसीहलाई पनि बुझेनन्। तिनीहरूले मसीहलाई कहिल्यै नदेखेका, र तिनीहरू मसीहका साथमा कहिल्यै नरहेका हुनाले, तिनीहरूले मसीहको नाउँमा मात्रै अल्झिबस्‍ने तर मसीहको सारलाई हरसम्भव साधनहरूद्वारा विरोध गरिरहने गल्ती गरे। सारमा यी फरिसीहरू हट्ठी र अहङ्कारी थिए र तिनीहरूले सत्यताको पालन गर्दैनथे। परमेश्‍वरप्रति तिनीहरूको विश्‍वासको सिद्धान्त यस्तो थियोः तिम्रो प्रचार जति नै गहन भए पनि, तिम्रो अधिकार जति नै उच्‍च भए पनि, तिमीलाई मसीह नभनिएसम्म तिमी ख्रीष्ट होइनौ। के यो विश्‍वास उपहासपूर्ण र हास्यास्पद छैन र?” (वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। तैँले येशूको आत्मिक शरीरलाई देख्दासम्ममा, परमेश्‍वरले स्वर्ग र पृथ्वीलाई नयाँ बनाइसक्‍नुभएको हुनेछ)। मुयुले यसो भन्दै सङ्गति गरिन्: “सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरले फरिसीहरूले प्रभु येशूलाई विरोध गर्नुको सार र मूल कारण प्रकट गर्नुभएको छ। तिनीहरूको जिद्दी र अहङ्कारी प्रकृतिको कारण, र तिनीहरू सत्यताप्रति दिक्‍क मान्‍ने, र यसलाई घृणा गर्ने भएकोले यस्तो भएको थियो। साथै, तिनीहरूले परमेश्‍वरको काम बुझेका थिएनन् र धर्मशास्‍त्रका शाब्दिक अर्थहरूमा टाँसिरहे, आफ्‍नै धारणाअनुसार परमेश्‍वरको देखापराइ र कामलाई सीमित गरे। प्रभु येशूले धेरै सत्यता व्यक्त गर्नुहुँदा र धेरै आश्‍चर्यकाम गर्नुहुँदा समेत तिनीहरूले यो खोजी वा स्वीकार गर्दै गरेनन्। तिनीहरू जिद्दी भएर शाब्दिक धर्मशास्‍त्रमा अल्झिरहे, सधैँ फाइदा लुट्ने प्रयास गर्थे, प्रभुलाई दोष दिन्थे र विरोध गर्थे, र अन्तिममा तिनीहरूले उहाँलाई क्रूसमा टाँगे। त्यसकारण, आखिरी दिनहरूमा प्रभुको आगमनबारे विचार गर्दा, हामीले फरिसीहरूको असफलताबाट कठोर पाठ सिकेर, आफ्ना धारणाहरू त्यागेर र परमेश्‍वरको देखापराइ र कामबारे जाँचेर मात्रै प्रभुलाई स्वागत गर्ने आशा गर्न सक्छौँ। आजभोलि, धार्मिक संसारका पाष्टर र एल्डरहरू फरिसीहरूजस्तै छन्। तिनीहरूले प्रभुको आगमनबारे मानिसहरूले साक्षी दिइरहेका सुन्दा यसको खोजी वा अनुसन्धान पटक्‍कै गर्दैनन् र प्रभु बादलमा आउनुहुन्छ भन्‍ने बाइबलको खण्डमा जिद्दी भएर टाँसिरहन्छन्। तिनीहरू भन्छन्, ‘आफूलाई प्रभु येशू हुँ भनी दाबी गर्ने तर बादलमा नआउने व्यक्ति झूटो ख्रीष्ट हो,’ अनि सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरलाई सोचविचार नगरी विरोध गर्छन्, र विश्‍वासीहरूलाई साँचो मार्ग अनुसन्धान गर्न रोक्छन्। यदि तिनीहरूले कहिल्यै पश्‍चात्ताप गरेनन् भने, आखिरी दिनहरूमा परमेश्‍वरले तिनीहरूलाई झूटा विश्‍वासी र ख्रीष्टविरोधीको रूपमा खुलासा गर्नुहुनेछ, अनि परमेश्‍वरको मुक्तिको काम समाप्त भएपछि, तिनीहरू अघि कहिल्यै नभएका विपत्तिहरूमा पर्दा रुनेछन् र दाह्रा किट्नेछन्।”

यो सुन्दा म भयभीत भएँ र कामेँ। मैले उनले भनेको कुरालाई आफ्‍नो व्यवहारको आधारमा विचार गरेँ: म प्रभुलाई स्वागत गर्ने विषयमा बाइबलका शाब्दिक अर्थमा अल्झिएकी थिएँ, आफ्ना धारणाअनुसार प्रभु बादलको सवारीमा आउनुहुनेछ भन्‍ने विश्‍वास गर्थेँ। मानिसहरूले प्रभु येशू फर्कनुभएको छ भनेका सुन्दा, मैले अनुसन्धान नगरेकी मात्र होइन, तर तिनीहरूलाई अन्धाधुन्ध दोष दिने काममा पाष्टर र एल्डरलाई पछ्याएँ, सर्वशक्तिमान् परमेश्‍वरलाई निन्दा र बदनाम गर्न सबै किसिमका अफवाह फैलाएँ, र विश्‍वासीहरूलाई साँचो मार्ग अनुसन्धान गर्न रोकेँ। मेरो व्यवहार र प्रभु येशूलाई विरोध गर्ने फरिसीहरूको व्यवहारमा कुनै भिन्‍नता थिएन। म आधुनिक समयको फरिसी, विश्‍वासीहरूलाई साँचो मार्ग अनुसन्धान गर्न रोक्‍ने ठेस लाग्‍ने ढुङ्गा थिएँ। मलाई परमेश्‍वरको आवाज सुन्‍न दिँदै मुयुको सत्यताको सङ्गतिद्वारा प्रकट गरिएको परमेश्‍वरको कृपा मैले नपाएकी भए, म जस्तो जिद्दी र सत्यता नस्विकार्ने व्यक्तिलाई परमेश्‍वरले अन्त्यमा त्याग्‍नुहुनेथ्यो, हटाउनुहुनेथ्यो, श्राप र दण्ड दिनुहुनेथ्यो। त्यसपछि मैले उनलाई सोधेँ: “प्रभु आफ्‍नो काम गर्न गुप्तमा देहधारी हुनुभएको हो भने, सर्वशक्तिमान् परमेश्‍वर नै देहधारी परमेश्‍वर, आखिरी दिनहरूका ख्रीष्‍ट हुनुहुन्छ भनेर हामी कसरी पक्‍का हुन सक्छौँ?” उनले मलाई सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनका थप केही खण्ड पढेर सुनाइन्। “त्यो ‘देहधारण’ परमेश्‍वर देहमा देखा पर्ने घटना हो; परमेश्‍वरले सृष्टि गरिएका मानवजातिको बीचमा देहको प्रतिरूपमा काम गर्नुहुन्छ। त्यसकारण परमेश्‍वर देहधारी हुनको लागि, उहाँ सुरुमा देह, सामान्य मानवतासहितको देह हुनुपर्छ; यो सबैभन्दा आधारभूत सर्त हो। वास्तवमा, परमेश्‍वरको देहधारणको तात्पर्य भनेको परमेश्‍वर देहमा जिउनुहुन्छ र काम गर्नुहुन्छ, परमेश्‍वर उहाँको सार-तत्वमा नै देह बन्नुहुन्छ, मानिस बन्‍नुहुन्छ भन्ने हो” (वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। परमेश्‍वरद्वारा बास गरिएको देहको सार)। “देहधारी परमेश्‍वरलाई ख्रीष्‍ट भनिन्छ, र ख्रीष्ट परमेश्‍वरका आत्माले धारण गर्नुभएको देह हुनुहुन्छ। यो देह कुनै पनि देहको मानिसजस्तो छैन। यस भिन्‍नताको कारण के हो भने ख्रीष्‍ट देह र रगतले बन्‍नुभएको हुनुहुन्‍न; उहाँ आत्माको देहधारण हुनुहुन्छ। उहाँमा सामान्य मानवता र पूर्ण ईश्‍वरत्व दुवै छ। उहाँको ईश्‍वरत्व कुनै पनि मानिसमा छैन। उहाँको सामान्य मानवताले देहमा हुने उहाँका सबै सामान्य क्रियाकलापहरू वहन गर्छ, र उहाँको ईश्‍वरत्वले परमेश्‍वर स्वयम्‌को कार्यलाई अघि बढाउँछ” (वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। स्वर्गीय पिताको इच्छा पालन गर्नु नै ख्रीष्‍टको सार हो)। “जो देहधारी परमेश्‍वर हुनुहुन्छ उहाँमा परमेश्‍वरको सार हुनेछ, र जो देहधारी परमेश्‍वर हुनुहुन्छ उहाँमा परमेश्‍वरको अभिव्यक्ति हुनेछ। परमेश्‍वर देह बन्नुहुने हुनाले, उहाँले आफूले गर्न चाहेको कार्यलाई अगाडि बढाउनुहुनेछ, र परमेश्‍वर देह बन्नुभएको हुनाले, उहाँ जे हुनुहुन्छ त्यो प्रकट गर्नुहुनेछ, र सत्यतालाई मानिसकहाँ ल्याउन सक्नुहुनेछ, उसलाई जीवन दिनुहुनेछ, र उसका लागि बाटो देखाउनुहुनेछ। परमेश्‍वरको सार नभएको देह निश्चित रूपमा देहधारी परमेश्‍वर होइन; यसमा कुनै शङ्का छैन। यदि मानिसले यो परमेश्‍वरको देहधारी शरीर हो कि होइन भनी जाँच गर्न चाहन्छ भने, उसले त्यसलाई उहाँले प्रकट गर्ने स्वभाव र उहाँले बोल्ने वचनहरूबाट पुष्टि गर्नुपर्दछ। भन्नुको अर्थ के हो भने, यो परमेश्‍वरको देहधारी शरीर हो कि होइन, वा यो सत्य बाटो हो कि होइन भनी पुष्टि गर्न उसले उहाँको सारको आधारमा पहिचान गर्नुपर्छ। त्यसैले, यो देहधारी परमेश्‍वरको शरीर हो कि होइन भनी पहिचान गर्ने मुख्य कुरा बाहिरी स्वरूपभन्दा बरु, उहाँको सारमा लुकेको हुन्छ (उहाँको कार्य, उहाँका वाणीहरू, उहाँको स्वभाव, र अन्य धेरै कुराहरूमा)। यदि मानिसले उहाँको बाहिरी स्वरूपलाई मात्र जाँच्छ, र त्यसको फलस्वरूप उहाँको सारलाई बेवास्ता गर्छ भने, त्यसले मानिस मूर्ख र अनभिज्ञ छ भन्ने देखाउँछ” (वचन, खण्ड १। परमेश्‍वरको देखापराइ र काम। प्रस्तावना)। पढिसकेपछि मुयुले यस्तो सङ्गति दिइन्: “सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरूले हामीलाई स्पष्टसित के बताउँछन् भने, देहधारण भनेको परमेश्‍वरका आत्माले देह रूप लिएर सामान्य व्यक्ति बन्‍नु, सत्यता व्यक्त गर्न र काम गर्न संसारमा देखा पर्नु हो। बाहिरीरूपमा, ख्रीष्‍ट सामान्य व्यक्तिजस्तै देखिनुहुन्छ, तर उहाँभित्र परमेश्‍वरका आत्मा हुनुहुन्छ—उहाँ परमेश्‍वरका आत्माको मूर्त रूप हुनुहुन्छ। त्यसकारण ख्रीष्‍टमा सामान्य मानवता मात्रै होइन, तर पूर्ण ईश्‍वरीयता पनि छ, भन्‍नुको अर्थ: परमेश्‍वरको अन्तर्निहित स्वभाव, परमेश्‍वरसँग जे छ र उहाँ जे हुनुहुन्छ त्यो, उहाँको अख्‍तियार, सर्वशक्तिमानता, र बुद्धि सबै उहाँको देहधारी शरीरभित्र रहेका हुन्छन्। ख्रीष्‍ट परमेश्‍वर स्‍वयम्‌, सृष्टिका प्रभु हुनुहुन्छ। त्यसकारण, ख्रीष्‍ट तोकिएको कुनै पनि बेला सत्यता व्यक्त गर्न, रहस्यहरू खोल्न, परमेश्‍वरको स्वभाव र उहाँ जे हुनुहुन्छ त्यो सबै व्यक्त गर्न, र मानवजातिको छुटकारा र मुक्तिको काम गर्न सक्‍नुहुन्छ। यो जसरी प्रभु येशू परमेश्‍वरको देहधारण हुनुहुन्थ्यो त्यस्तै हो—उहाँ ख्रीष्‍ट हुनुहुन्थ्यो। बाहिरीरूपमा प्रभु येशू सामान्य व्यक्तिजस्तो देखिनुहुन्थ्यो, र उहाँ पृथ्वीमा मानिसहरूमाझ साँच्चै जिउनुभयो, तर पनि उहाँ कुनै पनि बेला सत्यता व्यक्त गर्न र स्वर्गको राज्यका रहस्यहरू प्रकट गर्न सक्‍नुहुन्थ्यो, र उहाँले मानवजातिलाई पश्‍चात्तापको बाटो दिनुभयो। प्रभु येशूले मानिसहरूको पाप क्षमा गर्नुभयो र परमेश्‍वरको प्रेमिलो र कृपालु स्वभाव व्यक्त गर्नुभयो। उहाँले धेरै आश्‍चर्यकाम पनि गर्नुभयो: उहाँले बिरामी निको पार्नुभयो, भूतहरू धपाउनुभयो, मृतकलाई बिउँताउनुभयो, बतास र समुद्रलाई शान्त पार्नुभयो, पाँच रोटी र दुई माछाले ५,००० लाई खुवाउनुभयो। प्रभु येशूका वचनहरू र काम परमेश्‍वरको अख्तियार र शक्तिको पूर्ण प्रकटीकरण थिए। हामी सबैले प्रभु येशू ख्रीष्‍ट, देहधारी परमेश्‍वर हुनुहुन्थ्यो भनेर उहाँका वचनहरू र कामको आधारमा पुष्टि गरेका छौँ। त्यसकारण कुनै व्यक्ति देहधारी परमेश्‍वर हो कि होइन भन्‍ने कुरा पुष्टि गर्दा, हामीले तिनीहरूको बाहिरी रूप, तिनीहरू जन्‍मेको परिवार, तिनीहरूसँग हैसियत वा शक्ति छ कि छैन, वा तिनीहरूलाई अरूले समर्थन गरेका छन् कि इन्कार गरेका छन् त्यसको आधारमा होइन, तर तिनीहरूले सत्यता व्यक्त गर्न र परमेश्‍वरको काम गर्न सक्छन् कि सक्दैनन् त्यसको आधारमा मूल्याङ्कन गर्नुपर्छ। यसो गर्नु महत्त्वपूर्ण छ। तिनीहरूले सत्यता व्यक्त गर्न र मानवजातिको मुक्तिको काम गर्न सक्छन् भने, तिनीहरू बाहिरीरूपमा जति नै सामान्य देखिए पनि, र तिनीहरूलाई जति नै निन्दा र इन्कार गरिए पनि, तिनीहरू देहधारी परमेश्‍वर, ख्रीष्‍ट हुन् भन्‍ने कुरा इन्कार गर्न सकिँदैन। आफ्‍नो काम गर्न देखापरेदेखि सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरले लाखौँ वचन व्यक्त गर्नुभएको छ र परमेश्‍वरको व्यवस्थापन योजनाका सबै रहस्यहरू प्रकट गर्नुभएको छ। उहाँले परमेश्‍वरको व्यवस्थापन योजनाको उद्देश्‍य, उहाँको कामका तीन चरणको भित्री कथा, परमेश्‍वरको देहधारण र नामहरूको रहस्य, बाइबलको भित्री कथा, आखिरी दिनहरूमा परमेश्‍वरले गर्नुहुने न्यायको कामले कसरी मानवजातिलाई शुद्ध पार्छ र मुक्ति दिन्छ, हरेक प्रकारको व्यक्तिका नतिजा र गन्तव्य, पृथ्वीमा ख्रीष्टको राज्य कसरी पूरा हुन्छ, र अरू धेरै कुरा प्रकट गर्नुभएको छ। त्यसबाहेक, सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरले मानिसहरूको परमेश्‍वरविरोधी शैतानी प्रकृति र सबै प्रकारका भ्रष्ट स्वभावहरूको न्याय र खुलासा पनि गर्नुहुन्छ। उहाँ मानिसहरूलाई पापबाट आफूलाई मुक्त गर्ने र मुक्ति पाउने मार्ग पनि देखाउनुहुन्छ। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरले व्यक्त गर्नुभएका सत्यताहरू अत्यन्तै प्रशस्‍त छन्―पूर्ण मुक्ति पाउन हामीलाई चाहिने सत्यताका सबै पक्ष उहाँले व्यक्त गर्नुभएको छ र यी रहस्य र सत्यताहरूमध्ये कुनै पनि पहिले सुनिएको थिएन। परमेश्‍वरको चुनिएका मानिसहरूले उहाँका वचनहरूको न्याय र सजाय अनुभव गरेका छन्, र आफ्‍नो भ्रष्ट स्वभावबारे केही वास्तविक बुझाइ प्राप्त गरेका छन्, परमेश्‍वरको धर्मी र प्रतापी स्वभावलाई पहिचान गरेका छन्, र तिनीहरू क्रमिकरूपमा पापका साङ्ला र बन्धनहरूबाट मुक्त भइरहेका छन्, र आफ्‍ना जीवन स्वभावलाई विभिन्‍न हदसम्‍म परिवर्तन गरेका छन्। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचन पढेर, अनि उहाँका आखिरी दिनहरूको काम व्यक्तिगत तवरमा अनुभव गरेर मात्रै, हामी सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर नै देहधारी परमेश्‍वर, आखिरी दिनहरूका ख्रीष्‍ट हुनुहुन्छ भनी थाहा पाउन सक्छौँ।”

सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरू र मुयुको सङ्गति अन्तदृष्टिपूर्ण थियो। कुनै व्यक्ति देहधारी परमेश्‍वर हो कि होइन भन्‍ने कुरा निर्धारित गर्ने चाबी उसले सत्यता व्यक्त गर्न सक्छ कि सक्दैन, मुक्तिको काम गर्न सक्छ कि सक्दैन, र परमेश्‍वरको स्वभाव र उहाँ जे हुनुहुन्छ त्यो सबै व्यक्त गर्न सक्छ कि सक्दैन भन्‍ने कुरामा निर्भर हुन्छ भनेर मैले बुझेँ। त्यसकारण सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर साँच्‍चै नै देहधारी परमेश्‍वर, फर्कनुभएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ, नत्र भने सबै रहस्य र सत्यता प्रकट गर्न अरू कसले चर्मपत्रको मुट्ठो र सात मोहोर खोल्न सक्थ्यो र? परमेश्‍वरबाहेक, हामी मानवजातिलाई पापका बन्धनहरूबाट मुक्त गरेर कसले हामीलाई मुक्ति दिन सक्थ्यो?

मुयुले आफ्‍नो कुरा जारी राखिन्: “यो देखापराइमा, परमेश्‍वरले उहाँको आगमनको तृष्णा गर्ने र उहाँको आवाज सुन्‍न सक्‍ने मानिसहरूलाई चिन्न मुख्यतः आफ्‍ना वचनहरू व्यक्त गरिरहनुभएको छ। प्रभु येशूले भन्नुभयो, ‘मेरो भेडाले मेरो सोर सुन्छ, र म तिनीहरूलाई चिन्छु र तिनीहरूले मलाई पछ्याउँछन्’ (यूहन्‍ना १०:२७)। जो परमेश्‍वरका भेडा हुन् ती सबैले सत्यताको तृष्णा गर्छन् र उहाँलाई श्रद्धा गर्छन्। जब तिनीहरू कसैले प्रभु फर्कनुभएको छ भनेको सुन्छन्, तब साँचो मार्ग खोजी र अनुसन्धान गर्छन्। जब तिनीहरू सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरको वचन पढ्छन्, तब परमेश्‍वरको आवाज चिन्छन् सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरलाई स्विकार्छन् र मुक्ति पाउने मौका पाउँछन्। जो परमेश्‍वरका भेडा होइनन् तिनीहरू अहङ्कारी र जिद्दी हुँदै धार्मिक धारणाहरूमा टाँसिरहन्छन्, परमेश्‍वरको आवाज सुन्‍न इन्कार गर्छन् र परमेश्‍वरका आखिरी दिनहरूको कामको आलोचना र निन्दासमेत गर्छन्। अन्तिममा, तिनीहरूले पाउनुपर्ने दण्ड पाउनेछन्। त्यसकारण, आखिरी दिनहरूमा परमेश्‍वरले हरेक प्रकारको व्यक्तिलाई प्रकट गर्न आफ्‍ना वचनहरू प्रयोग गर्नुहुन्छ, हरेकलाई उसको प्रकारअनुसार छुट्याउनुहुन्छ, असललाई इनाम र दुष्टलाई दण्ड दिनुहुन्छ। यसले पूर्णरूपमा परमेश्‍वरको धार्मिकतालाई प्रकट गर्छ।”

यो सुनेपछि, मैले आफ्नो शिर झुकाएँ र अनुहारमा आँसु बग्दै झऱ्यो। मैले साँच्‍चै परमेश्‍वरको विरोध गरेकी छु भन्‍ने मलाई थाहा भयो। फर्केर सोच्दा, मानिसहरूले प्रभुको फिर्ती भएको छ भनेर साक्षी दिँदा, मैले खोजी वा अनुसन्धान गरिनँ, तर अन्धाधुन्ध पाष्टर र एल्डरहरूले भनेको मानेँ, विश्‍वासीहरूलाई साँचो मार्ग अनुसन्धान गर्न रोक्‍नका लागि झूटहरू फैलाएँ र विश्‍वासीहरूलाई डर देखाएँ। परिणामस्वरूप, मलाई यति खोकी लाग्यो कि म बोल्‍नै सकिनँ, बिरामी भएँ, र मेरो काँधको हाडसमेत भाँचियो। एल्‍डर वाङ पनि कार दुर्घटनामा परे। यीमध्ये कुनै पनि केवल दर्घटना थिएन। ती सबै परमेश्‍वरलाई विरोध गरेको दण्ड र बदला थिए, र म चेतनाशुन्य भएकी थिएँ र म बिउँझनुपर्छ भन्‍ने मलाई थाहा भएन। मैले निरन्तर परमेश्‍वरको देखापराइ अनि कामको निन्दा र विरोधसमेत गरेँ, किनभने मैले प्रभुको मार्ग र बगालको रक्षा गरिरहेकी छु भन्‍ने सोचेकी थिएँ। म साह्रै चेतनाशुन्य भएकी थिएँ! मैले निरन्तर निन्दा र विरोध गरेको पूर्वीय ज्योति नै वास्तवमा मैले लामो समयदेखि प्रतीक्षा गर्दै आएका प्रभु येशू हुनुहुन्छ भनेर मैले त सपनामा समेत सोचेकी थिइनँ। मलाई यति वेदना र अपसोच भयो कि त्यो शब्दमा व्याख्या गर्नै सक्दिनँ र यति अन्धो र मूर्ख भएकोमा आफूप्रति घृणा जाग्यो। मैले परमेश्‍वरको काम नचिनी उहाँमा विश्‍वास गरेकी थिएँ, र परमेश्‍वरको विरोध गर्न र विश्‍वासीहरूलाई साँचो मार्ग अनुसन्धान गर्न रोक्‍न म एल्डरहरूको पछिसमेत लागेँ। मेरो व्यवहारको आधारमा त, म साँच्‍चै नै परमेश्‍वरको दण्ड पाउन लायक थिएँ। तर परमेश्‍वरले मलाई मेरा अपराधहरूको आधारमा व्यवहार गर्नुभएन, र मेरी आमालाई उहाँको वचनका भजनहरू बारम्बार बजाउन लगाएर समेत मलाई यो सुनाउनुभयो र मेरो चेतनाशुन्य र जिद्दी हृदयलाई क्रमिकरूपमा बिउँझाउन अनि ज्ञान प्राप्त गराउन मुयुले सत्यतामा गरेको सङ्गति प्रयोग गर्नुभयो ताकि मैले परमेश्‍वरको देखापराइ र काम स्विकार्न सकूँ। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरलाई उहाँको कृपा र मुक्तिको लागि धन्यवाद!

त्यसपछि, मैले उत्कटतासाथ परमेश्‍वरका वचनहरू पढ्न थालेँ। परमेश्‍वरका वचनहरूबाट, मैले हरेक युगमा उहाँका नामहरूको अर्थ, बाइबलको भित्री कथा, र कसरी शैतानले मानवजातिलाई भ्रष्ट तुल्याएको छ र परमेश्‍वर हामीलाई कसरी मुक्ति दिनुहुन्छ त्यो बुझेँ। मैले के पनि जानेँ भने, हाम्रो पापमय अवस्था र परमेश्‍वरप्रति हाम्रो विरोधको मूल कारण मानिसहरूको शैतानी प्रकृति हो, र आफूलाई भ्रष्टताबाट अलग गरेर मुक्ति कसरी प्राप्त गर्ने भनेर सिकेँ। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचन र कामले प्रभु येशूका वचनहरू पूर्णरूपमा पूरा गर्छन् भन्‍ने मैले देखेँ: “मैले तिमीहरूलाई भन्‍नुपर्ने कुराहरू धेरै छन्, तर अहिले तिमीहरूले ती सहन सक्‍दैनौ। तैपनि, जब उहाँ, अर्थात् सत्यका आत्मा आउनुहुन्छ, उहाँले तिमीहरूलाई सारा सत्यतामा अगुवाइ गर्नुहुनेछ: किनभने उहाँ आफ्‍नो तर्फबाट बोल्‍नुहुनेछैन; तर उहाँले जे सुन्‍नुहुन्‍छ उहाँले त्यही बोल्‍नुहुनेछ: र उहाँले तिमीहरूले आउनेवाला कुराहरू देखाउनुहुनेछ” (यूहन्‍ना १६:१२-१३)। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरूले मेरा धेरै अन्योल र झूटा धारणाहरू हटाइदिए र म यी परमेश्‍वरका व्यक्तिगत वाणीहरू हुन् भनेर पूर्णरूपमा निश्चित भएँ। सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वर नै मैले लामो समयदेखि प्रतीक्षा गर्दै आएका प्रभु येशू हुनुहुँदो रहेछ। मलाई आफू वर्षौँदेखि हराएर बल्‍ल आफ्नी आमासँग भेट भएको बच्‍चाजस्तै महसुस भयो। म परमेश्‍वरका वचनहरूको पुस्तकलाई अङ्गालेर नरोई बस्‍न सकिनँ। म यति अन्धो भएर परमेश्‍वरलाई नचिनेकोमा, परमेश्‍वरका आखिरी दिनहरूको कामलाई सोचविचार नगरी विरोध र निन्दा गरेकोमा र साँचो मार्ग खोजी र अनुसन्धान गर्ने विश्‍वासीहरूलाई बाधा दिएकोमा मलाई आफूप्रति घृणा जाग्यो। म त परमेश्‍वरको विद्रोही र शत्रु बनेकी थिएँ। यो महसुस गरेपछि, मलाई ठूलो पछुतो भयो र जतिसक्दो चाँडो सुसमाचार प्रचार गर्न थाल्‍ने, आफूले छलेका र बाधा दिएकाहरूलाई फर्काएर ल्याउने अनि परमेश्‍वरको हृदयलाई सान्त्वना दिन आफ्नो विगतका अपराधहरूको परिपूर्ति गर्ने सङ्कल्‍प गरेँ। त्यसपछि, म सुसमाचार प्रचार गर्नेहरूको श्रेणीमा आबद्ध भएँ। सुसमाचार प्रचार गर्दा, म प्रायः मानिसहरूलाई आफू कसरी बाइबलका शाब्दिक अर्थहरूमा टाँसिने गर्थेँ, र परमेश्‍वरको विरोधमा दुष्ट कार्यहरू गर्थेँ भनेर बताउँथेँ। म तिनीहरूलाई मेरो विगतका असफलताहरूबाट पाठ सिक्नू भन्थेँ र तिनीहरूले परमेश्‍वरको आवाज सुन्‍न सकून् भनी सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरका वचनहरू सुनाउथेँ। परमेश्‍वरका आखिरी दिनहरूको कामलाई धेरैभन्दा धेरैले स्विकारेका देख्दा, मलाई खुसी लाग्यो, ढुक्‍क र शान्ति भयो।

आफू हिँडेको बाटोलाई फर्केर हेर्दा, परमेश्‍वरको विरोध गरेको देखि लिएर परमेश्‍वरका वचनहरूद्वारा जितिएको कुरासम्म सम्झिँदा, मेरो निम्ति परमेश्‍वरले अथक प्रयास गर्नुभएको मैले देखेँ। म जति विद्रोही भए पनि, परमेश्‍वरले मलाई त्याग्‍नुभएन र मलाई उहाँको आवाज सुन्‍ने र उहाँलाई स्वागत गर्ने मौकासमेत दिनुभयो। यो मेरो लागि परमेश्‍वरको अपार प्रेम र मुक्ति हो! सर्वशक्तिमान्‌ परमेश्‍वरलाई धन्यवाद होस्!